موش کور

موش کور Spalax ehrenbergi

موش کور، حیوانی است که در اغلب کشورها وجود دارد؛ ولی با این همه نمی توان آن را مشاهده کرد. زیرا بیشتر زندگی خود را در زیر زمین می گذراند. فقط بعضی مواقع در باغها و مزارع، تپه کوچکی از خاک دیده می شود که پشت بام لانه موش کور است و در زیر آن موش کور در تاریکی مطلق زندگی می کند. موش کور، حیوان کوچکی است که به ندرت طول آن بلندتر از 15 سانتی متر می شود.

بدن این جانور از کرک بسیار نرم موشی رنگ پوشیده شده است و دم صورتی رنگ آن فقط 2 یا 3 سانتی متر طول دارد. موش کور گردن ندارد و گوشهای کوچک آن در زیر کرک پنهان شده اند. البته موش کور چشم دارد؛ ولی چشمهایش به اندازه نوک یک سنجاق هستند و با کرک پوشیده شده اند. به همین دلیل است که مدت زمان نسبتا زیادی همه خیال می کردند که موش کور واقعا کور است. در حالی که موش کور بیناست؛ اما ضعیف می بیند. ولی هرگز نمی توان به آن کور گفت.

اگر کسی یک موش کور را بگیرد و روی زمین قرار دهد، ملاحظه می کند، که فورا به طرف محلی که خاک نرم داشته باشد می دود و بلافاصله شروع به کندن می کند. موش کور در کندن زمین سرعت و مهارت زیادی دارد. زیرا پاهای جلویش خیلی قوی هستند و شکل بیلهای کوچک را دارند. و بالاخره موش کور در مدت فقط چند دقیقه زمین را می کند و در آن ناپدید می گردد. برای آنکه تجسمی از سرعت موش کور داشته باشید، کافی است که بگوییم این جانور کوچک در طی یک شب می تواند 70 متر تونل حفر کند.

لانه موشهای کور، معمولا به صورت یک تپه دیده می شود. در داخل این تپه، دو تونل گرد وجود دارد که یکی بالای دیگری کنده شده است و چند تونل عمودی نیز آنها را به هم مربوط می سازد تا موشهای کور بتوانند در تمام جهات حرکت کنند.