این بنا در روستای گار در 22 کیلومتری خاور اصفهان و ساحل جنوبی زاینده رود واقع شده و امروز تنها مناره و بقایای بخشی از دیوارهای گنبدخانه مسجد برجای مانده است. با توجه به مناره و کتیبه سلجوقی آن و همچنین بقایای کتیبه و تزییناتی از دوره ایلخانی می توان گفت که اصل مسجد مربوط به دوره سلجوقی است که در دوره ایلخانی بازسازی شده و محراب و تزییناتی بدان الحاق شده است. بنای اصلی مسجد به روزگار آبادانی، شبستان مربع گنبدداری به ابعاد 12/8×12/8 متر بوده که در جوانب آن، بناهای دیگری وجود داشته و کل بناهای مسجد، درون حصاری خشتی محصور می شده است. بنای گنبددار با آجرکاری، گچ بری، طاق نماها، محراب و کتیبه‌هایی مزین می شده که از همگی آن ها تنها بقایای اندکی برجای مانده است. بر دیوار شمالی اتاق، لوحه‌هایی گچ بری برجای مانده است. محراب مسجد در ضلع جنوبی دارای گچ بری‌ها و کتیبه‌های قرآنی به خط ثلث و کوفی است که بخش عمده آن از بین رفته است. مناره سلجوقی در 50 متری بنای مزبور قرار دارد.
نظرات بسته شده است.