منطقه شکار ممنوع میش داغ

نام انگلیسی:  Mishdagh hunting prohibited region     نام فارسی :  منطقه شکار ممنوع میش داغ

موقعیت جغرافیایی

منطقه شکار ممنوع میش داغ در موقعیت جغرافیایی N3149 E4807 در استان خوزستان واقع است. این منطقه از توابع شهر ستان شوش ودر غرب رودخانه ، کرخه ، در 45 کیلومتری شمال غرب سوسنگرد قرار گرفته است . از شمال به روستای بیت راشد، از جنوب به روستای ابوحلاج ، از شرق به تپه ماهور های ا…. اکبر و از غرب به تنگه چزابه در مرز ایران وعراق محدود می شود  (اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان ، 1379). این منطقه در بخش شمالی ، به دشت چنانه و امتداد جنوبی دشت عباس و دشت فکه و رقابیه نیز ، محدود می شود (اردشیر امینی  . 1386 . معرفی اجمالی منطقه میشداغ . گزارش منتشر نشده ، اداره کل حفاظت محیط زیست استان خوزستان) .

وسعت و سیمای کلی منطقه

این زیستگاه از تپه ماهورها  ، ارتفاعات ( با حداکثر 250 متر از سطح دریا ) و منطقه دشتی در دامنه ارتفاعات ، تشکیل شده است. مساحت آن 90000 هکتار برآورد شده است ((اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان ، 1379 ) . بخشی وسیعی از محدوده شمالی ، غربی و شرقی منطقه را شنزار های روان در برگرفته است. این منطقه از بارندگی کم ( کمتر از 200 میلی متر ) برخوردار بوده و اقلیم گرم وخشکی دارد.

منابع آب

عمده منابع آب منطقه میش داغ علاوه بر بارندگی اندک زمستانه از سه چشمه که هر سه در بخش کوهستانی منطقه قرار دارند ، تامین می شود . آب این چشمه ها تا حدودی لب شور است .

پوشش گیاهی

جامعه گیاهی رملیک ، عمد پوشش گیاهی در ختچه ای منطقه دشتی و دامنه ها را شامل می شود . وجود این درختچه ها علاوه بر حفظ خاک ، جلوگیری از حرکت شن های روان و ایجاد میکرو کلیما و سایر نقش های اکولوژیک  ، در حفاظت از گونه های مختلف جانوران منطقه از جمله آهو نیز نقش دارد . آهوان از سایه این گیاه برای استراحت یا پنهان شدن و از برگ و میوه آن جهت تغذیه استفاده می کنند . درختچه های قیچ ، پوشش گیاهی عمده ارتفاعات میش داغ را شامل می شود و در بین آنها بوته های گون ( .Astragalus sp ) نیز دیده می شود . جامعه گیاهی نی (Phragmitec  sp.  ) به صورت پراکنده در کنار آبگیرها و چشمه های منطقه دیده می شوند . از جمله گیاهان منطقه می توان به  اسکنبیل ، حنظل، کهورک ، کهور پاکستانی ، استبرق ، خارشتر ، علف مار ، بهمن ، کنار ، گز ، کاروان کش و رملیک اشاره نمود .

جانوران

وحوش مختلف شامل گونه های مختلف پرندگان ، پستانداران ، خزندگان و دوزیستان  هستند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

پرندگان :

کبک ، تیهو ، دم جنبانک زرد ، دم جنبانک ابلق ، دم سرخ ، سینه سرخ ،کبوتر کوهپایه ای ، کبوتر چاهی ، قمری ، هوبره  ، درنا ، آنقوت ، باقرقره شکم سیاه و شکم سفید ، سار ، گلاریول ، عقاب دشتی ، جغد کوچک ، عقاب طلایی و همچنین انواع چک چک ها، چکاوک ها و گنجشکها را     می توان نام برد .

دوزیستان :

یک گونه قورباغه ( احتمالاً قورباغه لرستانی ) درمنطقه دیده می شود که محدود پراکنش آن در کنار چشمه های موجود است . همچنین وزغ سبز نیز در منطقه وجود دارد .از گونه های سمندر تاکنون موردی گزارشی نشده است (اردشیر امینی  . 1386 . معرفی اجمالی منطقه میشداغ . گزارش منتشر نشده ، اداره کل حفاظت محیط زیست استان خوزستان) .

خزندگان :

اورانوس ها و آگامای دم تیغی به فراوانی در منطقه دیده می شوند . علاو ه بر آن انواع اسکینگ و مارهایی همچون افعی شاخدار ، شتر مار، مار پلنگی ، کورمار خوزستانی و مار قیطا نی نیز در منطقه حضور دارند .

پستا نداران :

قوچ و میش ( احتمالاً ارمنی ) ، بزکوهی ، آهو ، خرگوش ، موش خرما ، تشی ، خارپشت ، سمور ، روباه ، گرگ ، شغال ، گربه وحشی ( احتمالاً گربه شنی ) ، گراز ، کفتار ، انواع دوپا ، جربیل ، موش وخفاش .

بین سایر زیستگاه های آهو در استان خوزستان که تا سه دهه قبل جمعیت قابل توجهی آهو را در خود جای می دادند ( از جمله دشت شعیبیه شوشتر ، دشت الباجی اهواز ، پشمینه زار اندیمشک ، دیمه رامهرمز ، آهودشت و چغازنبیل و ….) این منطقه تنها جایی است که جمعیت اندکی از آهو همچنان در آن زیست می نماید(اردشیر امینی  . 1386 . معرفی اجمالی منطقه میشداغ . گزارش منتشر نشده ، اداره کل حفاظت محیط زیست استان خوزستان) . آهوان در دسته های 3 و 4 تایی و گاهی نیز در گروهای بزرگتر و یا بصورت جفت دیده میشوند . نرها بیشتر بصورت تکی دیده میشوند. آهوی ماده در فروردین ماه بیشتر اوقات 2 بچه به دنیا می آورد. علاوه بر فروردین ، تولد نوزادان در مهر و مواردی در اوایل مرداد هم دیده شده است. البته تولدهای مرداد ، به خاطر شرایط سخت محیط ، بیشتر اوقات به مرگ نوزادان منجر میگردد (سید باقر موسوی . 1386 . تولید مثل آهوان منطقه میشداغ . گزارش منتشر نشده . اداره حفاظت محیط زیست دشت آزادگان). 

این منطقه به منطقه حفاظت شده ارتقا یافته است. برای کسب اطلاعات بیشتر به بخش مناطق حفاظت شده ایران مراجعه فرمایید.