موقعیت جغرافیایی : قلل کهنو و اسبی چال در منتهی الیه دره بزرگ وارنگرود و در منطقه رشته کوه های البرز مرکزی قرار دارند.
بررسی توپوگرافی قله : قله کوتاهتر کهنو واقع بر امتداد یالی است که قله 4194 متری یخچال را به گردنه گون پشته متصل می سازد. این قله زیبا تا سال های درازی از دید کوهنوردان پنهان مانده بود و به تازگی مورد شناسایی قرار گرفته است. موقعیت بسیار زیبا و دیدنی آن و مسیر بسیار مناسب برای صعود، از جمله ویژگی های کهنو به حساب می آید. همچنین قله سوزنی شکل اسبی چال نیز به نوبه خود گرچه بر روی شانه شمالی قله خلنو قرار گرفته لیکن تا چندی قبل به کلی از صحنه صعودهای کوهنوردان خارج بوده است. و این قله را نیز باید به جمع قلل مرتفع البرز مرکزی اضافه نمود.
مسیر صعود به قله : در جاده کرج – چالوس پس از کچسر به سمت شرق وارد جاده خاکی ده وارنگرود شدید و در این میان موقعی را انتخاب می کنیم که مناسب ترین زمان از لحاظ طراوت و زیبایی و خنکی هوای این دره زیبا ولی بی درخت باشد. رودخانه بسیار خروشان و مواج به نظر می رسد. پس از دره و عبور از پل رودخانه مسیری را در امتداد راه مالر و پاکوب به سمت شرق مدتی ادامه می دهیم. از نزدیکی مرتع سکه نو در شمال قله سه چال از سمت چپ رودخانه به سمت راست و مجدداً از طریق چند صخره بزرگ یک پیچ، پس از عبور از شانه شمالی سه چال به آن طرف رودخانه رفته مسیر را در میان دشت با طراوت و سرسبزی به سوی شرق ادامه می دهیم. هنوز ساکنیم فشمی و شهریاری گوسفند سراها به این مناطق نرسیده اند. از محل تقاطع راه ولدربالدر که شمشک را به این نقطه وصل می کند گذشته (1) مستقیم به سوی محل دو آب خلنو به پیش می رویم و دقیقاً در جناح جنوبی قله کهنو روبه روی اسبی چال شبی سرد را در این نقطه کوهستانی به سر می بریم.
صبح زود در حالی که انوار طلایی رنگ خورشید کوه و صحرا را روشن می سازد ابتدا برای صعود به قله کهنو آماده می شویم. مسیر از طریق یال جنوبی قله در نظر گرفته می شود. این یال را از کنار چندین صخره بزرگ در حالی ارتفاع می گیریم که در مقابل دیدگانمان از کنار چندین صخره بزرگ قلل یخچال، سرماهو و کمانکوه دیده می شود و در جنوب یخچال های خلنو و هرزه کوه و قلل دال کولی و نوسوم بودر قرار گرفته است. در حالی که آنها را بهتر از هر زمان دیگر می بینیم کمی به سمت راست منحرف شده و به قله کهنو دست می یابیم. دیدار آزادکوه زیبا و خط الرأس نرگس ها در جنوب شرقی و قلل متعدد سینه زا و ناظر و در جنوب منظره ای فراموش نشدنی از خط الرأس هرزه کوه حد فاصل سینو تا سه چال و برج و بلندای خلنو و برفچال ها و یخچال های ابدی آنها فکرمان را مدت ها به خود مشغول می سازد. پس از آن به فاصله کوتاهی به قله 3900 متری شاخک جنوبی کهنو می رسیم که با کمی درگیری با صخره ها از مسیر ساده آن صعود کرده سپس با تراورس یال قله فرعی به یال اصلی جنوبی کهنو رسیده خود را به محل کمپ می رسانیم و برای یک اتراق شبانه دیگر آماده می شویم.
طبق معمول همیشه صبح زود از خواب برخاسته، این بار پس از جمع و جور کردن وسایل مدتی تأمل می کنیم، چون بایستی از محلی تقریباً مناسب از رودخانه شفاف و سرد وارنگرود بگذریم. پس از مدتی بررسی رودخانه، از محل مناسبی به سختی از آب عبور می کنیم (1). مسیر به سمت راست وارد دره وسیع و پرشیب خلنو و کاسه شمالی آن می شود. برج مخروطی اسبی چال از این نقطه به وضوح در قسمت شرق ما دیده می شود، که هنوز دارای لکه های بزرگ برف باقی مانده از بهمن های زمستانی است. برای یافتن مسیرهای مناسب از میان دهلیزهای پرشیب قله به تکاپور می افتیم. بالاخره مسیری را بر روی یال برجسته غربی اسبی چال که از کف دره به هوا برخاسته پیدا می کنیم. مسیر در ابتدا با شیب بسیار تندی ارتفاع می گیرد (2) و سپس با رسیدن به رگه های صخره موازی از شیب آن قدر کاسته می شود. سوز شدیدی می وزد. امتداد مسیر به لبه قله مانندی به ارتفاع 3900 متر می رسد و سپس با قوسی مشخص به سمت جنوب به سوی قله مخروطی اسبی چال برروی یک یال باریک ادامه می یابد (3). از یک قله فرعی دیگر گذشته و پس از پشت سر گذاردن شیب بسیار تندی از جناح شمالی به قله دست می یابیم (4) چهره باشکوه خلنو بزرگ اولین منظره ای است که بلافاصله پس از صعود دیده می شود. دستیابی به خلنو از قله اسبی چال مستلزم عبور از قلل فرعی مرتفع تر یال اسبی چال می باشد.
خط الرأس نوسوم بویدر و دال کولی در جنوب و دره رودخانه خرسنگ میش چال در غرب، کاسه یخچالی بزرگی در دره ای سایدار درون آن دیده می شود. یال شمالی خلنو که از هیچ نقطه ای دیده نمی شود از اینجا به وضوح پیداست. کمرکش آن را برف سفیدی پوشانده است که با لبه مضرسی به قله اصلی خلنو متصل می شود. برفچال بزرگی قله خلنو را از دو سو احاطه کرده است. قلل میش چال، پالوان، خرسنگ، خلنو، پالون گردن و نرگس به وضوح در شرق ما قرار دارند که هر یک توسط گردنه های مرتفعی به یکدیگر وصل می شوند. از اینجا مسیری که روز قبل به قله کهنو پیموده بودیم به وضوح پیداست. می توان گفت قله اسبی چال یکی از نقاطی است که از آن می توان پانورامای زیبایی از قلل اطراف آن تهیه کرد. بالاخره پس از دیدار ان همه زیبایی به فکر آن می اُفتیم که باید از رودخانه ای که صبح با آن همه مشکل از آن گذر کرده ایم یک بار دیگر نیز عبور کنیم.
بهترین زمان برای صعود به قلل کهنو و اسبی چال در اوایل تیر ماه می باشد.
وضعیت قله در زمستان : بی شک راه پیمایی در طول دره وارنگرود با وجود ریزش بهمن های بزرگ کاری مشکل و خطرناک به حساب می آید. به هر حال صعود این قلل حتماً می بایست از طریق صعود قلل مرتفع تر دیگیری چون خلنو و خط الرأس نرگس ها انجام شود و با توجه به هوای طوفانی این مناطق و حجم سنگین برف، صعود زمستانی به آنها با مشکلات متعددی روبه رو خواهد بود.
نظرات بسته شده است.