این بنا در میانه قریه ریجاب، از توابع اسلام آباد ، در استان کرمانشاهان واقع گردیده و ظاهرا از بناهای سده های نخستین اسلامی یا از بناهای دوره ساسانی است که بعد از اسلام با تغییراتی- از جمله الحاق محراب و مناره- به مسجد تبدیل شده است . اهالی محل، بنای مسجد را به عبدالله بن عمر- فرزند خلیفه دوم- نسبت می دهند . این بنا در دوره های بعد مرتبا تعمیر و بازسازی شده است . بنای کنونی مسجد مشتمل بر شبستان ستوندار و مناره استوانه ای بوده، مصالح مورد استفاده در آن، قلوه سنگ، ملاط گل و در مناره، آجر است . شبستان مسجد به صورت مستطیل شکل دارای 8 ستون یا پایه در دو ردیف است . یک ردیف از ستون ها صورت چهارضلعی و به ابعاد 75×75 سانتی متر است . چهارستون ردیف دیگر، از سه قسمت متفاوت تشکیل شده است . بدین ترتیب که قسمت پایین تا ارتفاع 30 سانتی متری، چهارگوش و به ابعاد 83×83 ساتنی متر؛ بعد از آن تا ارتفاع 20/2متری به شکل استوانه ای به محیط 190 سانتی متر و قسمت سوم به صورت چهارگوش است . بر روی این دو ردیف ستون ها، دو تیر حمال تراشیده ضخیم و سپس تیرهای افقی سقف مسجد قرار گرفته است .بر بالای مسجد، مناره ای استوانه ای قرار گرفته که به تدریج از قطر آن کاسته می شود . سطح مناره ساده است و تنها در انتها، دریچه ای رو به جنوب و در زیر آن، حلقه ای تزیینی قرار گرفته است. مدخل ورودی مناره در پشت بام قرار دارد . محراب این مسجد از گچ به سطح دیوار اضافه شده و بر همین اساس به نظر می رسد که این بنا بعدها به مسجد تبدیل شده باشد . منبر مسجد، پشت به محراب قرار دارد و از سنگ و گچ ساخته شده است . منبع: کرمانشاهان باستان،بی تا،صص105-103
