این بنا در 85 کیلومتری شمال غربی ارومیه، در دامنه رشته کوههای مرزی ایران و ترکیه، درمجاورت آبادی بردوک واقع گردیده و بخشی ازمجموعه آثار باستانی دوره صفوی، شامل قلعه، مسجد و مقبره است . بنای مزبور به ابعاد 80/15×80/15 متر با قلوه سنگ، سنگ های تراشیده و ملاط ساروج برشیب دامنه کوه ساخته شده که اکنون بخش فوقانی آن ویران شده است . برای جلو گیری ازویرانی بنا دراثر شیب تند زمین و عوامل جوی و طبیعی، از تیرهای بزرگ چوبی در بطن دیوارها استفاده کرده اند . ورودی مسجد، ازسنگ های حجاری شده سیاه رنگ به شیوه مناسبی ساخته شده و بر رأس آن، قوسی سه کولی –گشنیزی- با استفاده ازسنگ های سیاه و سفید اجرا کرده اند . برای ساخت سطوح خارجی اضلاع مسجد، ازسنگ تراش آتشفشانی استفاده کرده اند که همین تلفیق و تنوع در استفاده ازمصالح ، جلوه ای خاص به مسجد بخشیده است . بعد از ورودی ، شبستان مسجد واقع است که توسط دو جرز حجیم به ارتفاع 2 و طول و عرض 40/1 متر به چند بخش تقسیم گشته است . پوشش فروریخته مسجد درگذشته بر روی این جرزها و طاق های رومی که از سنگ تراش برروی آنها زده می شد، قرار داشته است . برروی قطعات سنگی پایه جرزها، گل های زیبایی حجاری کرده اند . در ضلع جنوبی مسجد، محرابی ساده به ارتفاع 2 متر از سنگ های سیاه تعبیه کرده اند . بر بالای ورودی مسجد، کتیبه ای مستطیل شکل از سنگ مرمر شفاف، مشتمل بر ابیات فارسی، آیات قرآنی و تاریخ 1080ه-. ق قرار داده اند . با توجه به این کتیبه و کتیبه حصار قلعه مجاور به نظر می رسد که مسجد در سال 080 1 ه-. ق توسط تقی سلطان بن نظر بیک بن غازی ساخته شده باشد.
