این اثر در تاریخ ۲ آبان ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۵۶۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این میل در ارتفاع 87 متری از سطح زمینهای اطراف واقع شده است . قدمت این بنا به دوره ساسانی می رسد . میل سنگی روستای چاهک دارای پلانی مدور و پلان چلیپای درونی است . این پلان شباهت بسیار زیاد به پلان چهارطاقی های دوره ساسانی دارد و سبک ساخت و مصالح بکار رفته در آن قابل مقایسه با چهارطاقی نویس که در همین مسیر قرار دارد می باشد . نمای میل از سنگ لاشه و ملاط گچ زبره می باشد و دارای یک ورودی در سمت جنوب به عرض 20/1 و ارتفاع 60/2 متر است . بلندترین ارتفاع موجود 40/6 متر در جبهه غربی واقع شده است .
قطر قاعده آن 10/5 متر و پیرامون آن 5/27 متر شکل است . برج یا میل مخروطی است درون میل بین 30/1 تا 70/1 متر بالاشه سنگ و ملات گچ پر شده است . درون این میل اتاقی مدور به قطر 10/5 متر با سه طاق فرو رفته و یک درگاه به فرم چلیپا دیده می شود . دهانه هر یک از طاقها بین 200 تا 205 سانتیمتر و عمق هر یک بین 105 تا 110 سانتیمتر متغیر و ارتفاع هر یک از طاقها از نوک تیزه طاق تا کف 25/2 متر است . ارتفاع اتاق از کف تا پاطاق 05/3 متر است . ضخامت دیوار در پی نزدیک به دو متر و در بالای جانپناه به 160 سانتیمتر می رسد . ارتفاع باقیمانده از دیواره جان پناه 40 سانتیمتر و عرض آن 60 سانتیمتر است . شواهد باقیمانده حکایت از پوششی سقف میل با فرم گنبدی یا عرقچینی دارد . مصالح بکار رفته در بنا شامل لاشه سنگ ، ملات گچ زبره می باشد .