در غرب نیمور در میان اراضى کشاورزى ستونى از سنگ‌هاى ریز که با ملات ساروج بر روى هم چیده شده‌اند وجود دارد. بلندى این ستون ۷ تا ۸ متر است و نشان از یک چهار طاقى دارد که آتشکده بوده است. این بنا را هم اکنون میل میلونه مى‌گویند، ولى به احتمال قوى باقى مانده آتشکدهٔ «وره» است که در کتب تاریخى هم از آن یاد شده است. قلعه جمشیدى که بنا به روایتى هسته اولیه نیمور بوده، کمى بالاتر از این آتشکده واقع شده است.
ساختمان مربوط به میل میلونه، ۴ نبش داشته و زمینی به اندازه ۴ جریب که تقریباً برابر ۳۲۰۰ مترمربع است، داخل این نبش‌ها قرار می‌گرفته‌است. کشاورزان نیم‌وری به غیر از میل میلونه نام ((چهار طاقی)) را جهت این بنا به کار می‌برند و به گفته اکثر پیرمردان کهنسال آثار بسیار زیادی مانند حوض و حوضچه‌ها و … . در زیر این زمینها مدفون است. احتمال دارد که میل میلونه بقایای ساختمانی باشد که حدود (1050) سال پیش نویسنده تاریخ قم از آن به عنوان (خفرهاد) یا (خفریه) یاد کرده است. ((گویند که نیمور را سه برادر بنا کرده‌اند … .. خواهر ایشان (خفریده) بنا کرده است و به نام خود نهاده و گویند که خفرهادبن سهره …. بنا کرده است و به نام خود نام نهاده و آن بنای عجیبی است و تا الیوم قایم و محکم است و نقش‌های آن باقی‌اند، گویا نقاشان آن بامداد در آن آمده و شبانگاه بیرون رفته. (قمی، حسن‌بن محمد، تاریخ قم).