۱٫ از ریختن هر گونه باقی مانده غذا، پوست میوه، کپسول خالی گاز، قوطی کنسرو، و هر چیز دیگر در غار خودداری شود. عدم رعایت این وارد، علاوه بر پدید آوردن مناظر نازیبا، به دلیل فقدان نور خورشید سبب کپک زدن مواد آلی و ایجاد مناظری بسیار زشت میشود.
۲٫ از هر گونه تخلیه بدنی خودداری و به هنگام ضرورت از ظرفهای پلاستیکی استفاده شود تا در بازگشت به بیرون غار انتقال یابد.
۳٫ از کندن غارسنگها و حتی دست زدن به آنها خودداری شود.
۴٫ تهیه وسایل لازم، مطالعات قبلی، کسب اطلاعات برای ورود به غار.
۵٫ دهانه اکثر غارهای ایران در نقاط پرت کوهستانی و دور از دید قرار دارد. بنابراین بعد از رسیدن به آخرین روستای سر راه غار، باید نشانی دقیق دهانه را از اهالی بپرسیم، یا از راهنمایی یکی از اهالی تا رسیدن به دهانه غار استفاده کنیم.
۶٫ جریان بازدید و حداکثر زمان لازم برای آن به افراد معتمد روستا اطلاع بدهیم تا در صورت بروز حادثه و تأخیر در بازگشت گروه، آنها بتوانند اقدامات لازم را برای کمک انجام دهند.
۷٫ بعد از رسیدن به دهانه غار و روشن کردن چراغها، سرپرست گروه حرکت را از چپ یا در جهت حرکت عقربههای ساعت شروع کند و نفر آخر سرنخ محکم پلاستیکی را به سنگی در دهانه غار ببندد و هم زمان با پیشروی به کار نخ کشی ادامه دهد. در زمان ورود به دهلیزهای فرعی و پس از برگشت از آنها نخ کشیده شده را جمع و جلو دهلیز را علامت گذاری کند تا هر دهلیز بیش از یک بار مورد بازدید قرار نگیرد.
۸٫ بعد از رسیدن به انتهای غار و در بازگشت، در جهت نخی که کشیده شده است حرکت کنیم و نفر آخر نخ کشیده شده را جمع کند تا به دهانه غار برسد. یکی از مزایای نخ کشی در غار این است که در زمان بازگشت به علت مشابهتهای زیاد بین تالارها و دهلیزها، غارنوردان برای یافتن دهانه غار دچار سردردگمی نمی شوند.
۹٫ هرگز از نخ کشی دیگران استفاده نشود. نخ کشی دیگران ممکن است در بعضی بخشها پاره شده باشد یا این که گروه قبلی بازدید از غار را ناتمام گذاشته باشند و استفاده از آن نخها باعث سردرگمی غارنوردان شود.