غار عباس آباد، قزوین

نام انگلیسی:  Abbasabad Cave    نام فارسی :  غار عباس آباد

موقعیت

به فاصله 55 کیلومتری شهر قزوین روستا/ شهر آبگرم قرار گرفته است. از آبگرم به سوی قزوین و در سمت راست جاده و بعد از حدود 4 کیلومتر، کوهی منفرد به ارتفاع حدود 300 متر از زمین​های اطراف قرار دارد. غارهای عباس آباد در این کوه زایش یافته​اند.

معرفی

دهانه​های غارها مشرف به رودخانه خَرِّه رود (رود گلین) و در ارتفاع 1550 متری سطح دریا قرار دارند. دهانه​ها حدود 200 متر از یکدیگر فاصله دارند.

ساختمان

غارشمالی

این غار وسیع​تر به عمق حدود 160 متر با دالانی به طول 50 متر و پهنای متغیر از 2 تا یک متر و بلندی حدود 2 متر آغاز می​شود. در مسیر این دالان پرتگاهی با ارتفاع تقریبی 2 متر وجود دارد که باید سنگ نوردی شود. دالان به تالاری به وسعت 40 متر مربع، که کف آن یک چاله پرتگاهی قرار دارد، منتهی می​شود؛ گذر از این تالار باید از کناره سمت راست انجام شود. سپس با عبور ازیک دروازه بزرگ، تالار اصلی آغاز می​شود. کف این تالار پوشیده از کانی رُس لغزنده است که با شیبی تند به انتهای غار می​رسد. وسعت این تالار حدود 800 متر مربع و از بخش​هایی گوناگون تشکیل شده است. زیباترین بخش غار، دخمه سمت راست تالار است که زیر یک شکاف را پوشانده، زیبایی خاصی به غار بخشیده​اند. در غار فعالیت غارسنگ​سازی رُخ نداده و آنچه مانند چکنده​های بزرگ به چشم می​خورد، سنگ​های آویزان چسبیده به سقف است. ارتفاع سقف این تالار از چند متر تا 20 متر متغیر است.

غار جنوبی

این غار از وسعتی کم​تر برخوردار است. پس از عبور از دالانی تنگ به عمق 30 متر و چند پیچ و خم به تالار اصلی می​رسیم. طول و عرض این تالار حدود 15×40 متر است. از این تالار چند دهلیز و دالان فرعی جدا می​شود که طویل​ترین آن​ها دالان انتهای تالار است. این دالان رفته رفته تنگ می​شود و به انتها می​رسد. کف این تالار نسبتاً افقی است. درون این غار هم غارسنگ قابل ملاحظه​ای دیده نمی شود و فقط در بعضی بخش​های آن چکنده​های نخودی زایش یافته​اند. از آن جا که هر دو غار درون کوهی با حوضه آبگیر ناچیز زایش یافته​اند و غارسنگ چشک گیری هم درون آن​ها نیست، به نظر می​رسد زمانی که بستر رودخانه خره رود بالاتر از محل کنونی بوده، شاخه​ای از آب آن درون این که نفوذ کرده است و در شرایط آن زمان بر اثر گذر آب و آهک خوری و فرسایش ناشی از آن، هر دو غار ایجاد شده​اند.

ویژگی

غار بزرگ یکی از محل​های وسیع زندگی خفاش​هاست. تعداد خفاش​ها به قدری زیاد است که بازدیدکنندگان هنگام ورود به آخرین تالار تصور می​کنند در انتهای غار آبشاری جریان دارد و صدای آن را می​شنوند؛ در حالی که صدای آبشارمانند حاصل حرکت و تنفس دسته جمعی خفاش​هاست. کف تالار به دلیل وجود فضله خفاش​ها لغزنده است. هر دو غار زیستگاه انسان​ها بوده​اند و وجود بقایای سفال​هایی که درنتیجه حفاری​های بسیار شکسته و خرد شده​اند، گویای سال​ها زندگی انسان​ها درون غار است.