غار چله خانه، برازجان

نام انگلیسی:  Chelleh Khaneh Cave    نام فارسی :  غار چله خانه

موقعیت

به فاصله 27 کیلومتری شهر برازجان و در شمال آن روستا/ شهر سعدآباد قرار گرفته است. 7 کیلومتر بعد از سعدآباد، روستای زیرِآب قرار دارد که رودخانه دائمی شاپور در غرب آن از داخل تنگه​ای با دیواه​های عمودی و مسیری به طول بیش از یک کیلومتر درون دیواره​های صخره جاری است. صخره​های این مسیر، دیوارهایی به ارتفاع 200 متر دارند. در روزگاران گذشته شهر باستانی تَوَج در این مکان قرار داشته است که آثار خرابه​های آن به خوبی دیده می​شود. احتمالاً مردم شهر توج زمانی که در تنگنای حمله مهاجمین قرار می​گرفته​اند، از دژصخره چله خانه برای دفاع از خود استفاده می​کرده​اند، این غارهای دفاعی بر روی دیواره عمودی ساحل غرب رودخانه، به فاصله حدود 50 متری از کف، درون سنگ​هایی از جنس ماسه سنگ و رُسِ متراکم ساخته شده​اند.

معرفی

این دژصخره در زمان آبادانی و پیش از فروریزی بخش بیرونی آن بر اثر فرسایش، دارای 40 اتاق بوده است (چهل خانه) که این نام به مرور و برای آسان گویی درگرگون شده و به چله خانه تبدیل شده است. آب مورد نیاز ساکنان از راه چاه و کانال انتهای آن، که به رود شاپور متصل بوده، تأمین می​شده است.

ساختمان

چله خانه دارای سه آشکوب است. آشکوب نخست 9 دهانه آشکوب دوم 7 دهانه، و آشکوب سوم یا بالایی دارای 4 دهانه است. پشت دهانه​ها اتاق​هایی با طول و عرض مختلف وجود دارند. بعضی از اتاق​های وسیع ستونی در مرکز اتاق دارند، بعضی اتاق​ها دارای تاقچه​اند، و همه آن​ها محل​هایی برای قرار دادن پیه سوز جهت روشنایی دارند. اتاق​های هر طبقه از طریق ایوانی باریک که جلو اتاق​ها قرار داشته به هم راه پیدا می​کرده​اند و طبقات به وسیله نردبان یا طناب به هم مرتبط می​شده​اند. در جلوی دهانه​های بیرونی ایوان​هایی دیده می​شوند، این​ها باقی مانده اتاق​هایی هستند که بخش جلویی آن​ها ریزش کرده و باقی مانده آن​ها به شکل ایوان درآمده است. اتاق​های نوزده گانه دارای حدود 500 متر مربع مساحت اند که در مواقع تنگنا بیش از 2000 نفر پناهجو را در خود جای می​داده​اند. البته سه مجموعه غار دفاعی دیگر در پایین دست و در ساحل شاپور وجود دارند که هیچ کدام به اهمیت چله خانه نیستند.

در زمان دایر بودن دژصخره و پناه گیری مردم در آن، آب مورد نیاز پناهجویان با بهره گیری از چاهی که تا کف رودخانه ادامه داشته، تأمین می​شده است.

ویژگی

به علت قرار گرفتن دژ در کنار رودخانه​ای دائمی و پرآب و در نتیجه دسترسی به آب فراوان، در هیچ یک از بخش​های آن آب انبار وجود ندارد.