این اثر در تاریخ ۵ بهمن ۱۳۴۶ با شمارهٔ ثبت ۷۶۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل تاریخی بیستون در آبادی دینور با 15متر طول و 7 متر عرض بر روی پایه ای از سنگهای حجاری شده بنا گردیده است. این پل در جاده کرمانشاه ـ همدان در حاشیه شرقی شهر کنونی بیستون روی رودخانه خروشان دینور آب قرار گرفته است. پایه پل بصورت شش ضلعی و دارای چهار چشمه می باشد.این پل را خاندان محلی حسنویه، در قرن چهارم، تکمیل کرده اند. در واقع پایه بلوک تراش خورده مربوط به دوران ساسانی و تکمیل آن در دوران حسنویه بوده است. در زمان صفویان نیز تمهیداتی روی پل انجام شد و به همین دلیل نام پل صفویه بر آن نهادند و در دوران پهلوی نیز مرمت هایی بر روی پل صورت گرفت.
مصالحى که در بناى پل به کار گرفته شده علاوه بر آجر و سنگهاى تراشیده، قلوه سنگ و ملاط و گچ است. سنگها به تمامى از بقایاى مصالح ساختمانى دوره ساسانى است که علایمى نیز از آن دوره بر آنها منقوش است. در بخش جنوب شرقی پل دهانه دیگری نیز وجود داشته است.
نمای شمالی این پل که دو دهانه بزرگ و سه دهانه کوچک دارد، با آجر‌های مربع‌شکل و رنگ‌های زرد کمرنگ، زرد اخرایی، زرد متمایل به قرمز و قرمز تیره تزئین شده که هنگام درخشش خورشید از جلوه‌ای خاص برخوردار است.
طی این سال‌ها آجر‌های رنگارنگ پل بیستون به دلیل هنری که در پختشان به کار رفته، آسیبی ندیده و هنوز هم شکننده نیستند، اما متاسفانه نمای جنوبی پل دستخوش تغییراتی شده است. این پل شش بار در دوره‌های مختلف مرمت شده است.
به اعتقاد کاوشگران، پایه‌های سنگی پل در دوره ساسانی بنا شده است، زیرا با توجه به اهمیت و اعتبار خاص منطقه بیستون، در دوره پادشاهی خسرو دوم، در این محوطه تاسیساتی بنا شده که هرگز تکمیل نشده و احتمالا این پل نیز از آن جمله بوده است.