پناهگاه صخره ای ابراهیم جریده یکی از آثار به جا مانده از دوران فراپارینه سنگی در استهبان فارس است که در ارتفاع یک هزار و 462 متری از سطح آب های آزاد قرار گرفته است. باستان شناسان حین پژوهش محوطه بقایایی از آثار باستان شناختی منقول از جمله مصنوعات سنگی از دامنه جلوی پناهگاه را کشف کردند.این مصنوعات سنگی گردآوری شده ، شامل تراشه ها و تیغه ها و ابزارهای سنگی برداشت شده، شامل تیغه های رتوشدار و خراشنده هایی است که برروی تراشه ها و تیغه ها سوار شده اند، گروه خراشنده ها، خراشنده های انتهایی و جانبی را شامل می شود. در میان ابزارها بخش مهمی به گروه ابزارهای هندسی تعلق دارند. گاه نگاری نسبی این محوطه براساس شکل و ریخت مصنوعات سنگی، ابزارهای هندسی، خراشنده ها و تیغه های کشف شده قدمت این محوطه را تا دوران فرا پارینه سنگی پیش می برد ومصنوعات سنگی به احتمال زیاد متعلق به صنعت ابزارسازی زرزی است.
این پناهگاه و دیگر محوطه های شناسایی شده در دشت میان کوهی منطقه ایج استهبان در دوران انتقال از دوره فرا پارینه سنگی به دوره نوسنگی و دوران استقرار جوامع انسانی در دشت ها برای استقرارهای فصلی و دائمی مورد استفاده بوده است.
این نتیجه گیری های اولیه براساس مجموعه مصنوعات سنگی برداشت شده از تمام محوطه های شناسایی شده در محدوده های وسیع اطراف است و صنعت زرزی و اوایل نوسنگی در مجموعه های گردآوری شده از این محوطه ها مشاهده شده است. این اثر در دوران پیش از تاریخ ،محل استقرار انسان بوده است.