ساز اختصاصی جزایر خلیج فارس و از خانواده سازهای زهی مضرابی است که با انگشت نواخته می شود. محدوده صدادهی اش بسیار کم است و در نتیجه قابلیت چندانی برای ملودی نوازی ندارد. اما آوازهای بومی را به خوبی همراهی می کند. این ساز منحصراً کاربرد آیینی دارد و در بین مردمان منطقه از نوعی قداست برخوردار است. خاستگاه اصلی آن قاره آفریقا است که هم اینک نیز در شکل ها و اندازه های مختلف کاربرد دارد. گفتنی است، برخی از ساحل نشینان خلیج فارس، در اوایل قرن هفدهم میلادی از طریق استعمارگران پرتقالی به ایران مهاجرت کردند که پس از شکست نیروهای اشغالگر توسط ارتش ایران، سکونت دائم اختیار کردند و موسیقی شان در همجواری با دیگر گونه های جنوب ایران، منجر به یک موسیقی تلفیقی گردید.
