این اثر در تاریخ ۲۳ آذر ۱۳۵۵ با شمارهٔ ثبت ۱۲۸۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل 186متر طول و 9 متر عرض دارد. پایه‌های این پل به صورت شش ضلعی است که قسمت داخلی آنها با لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته شده ولی روکار آنها بلوک‌های سنگی مکعب مستطیل است. در جلو پایه‌ها در جهت مخالف جریان آب، آبشکن‌های مثلث شکلی با سنگ‌های تراشیده و در کناره‌های پل، سیل برگردان‌هایی با سنگ‌های تراشیده ساخته شده‌اند.
پل کهنه دارای شش دهانه است. این دهانه‌ها طاق‌های جناغی دارند که با آجر ساخته شده‌اند. ارتفاع متوسط طاق‌ها از کف رودخانه تا تیزه تاق حدود 4/4 متر است.
در نمای شمالی و جنوبی پل بر روی هر یک از آبشکن‌ها، پشتبندهای آجری وجود دارد که تا سطح پل بالا آمده‌اند و بر روی پایه های سنگی، دهلیزهایی ایجاد شده است که دارای طاق جناغی است. حضور این دهلیزها و پشتبندهای مدور دو طرف ورودی آنها، پل کهنه قره‌سو را به صورت یکی از زیباترین پل‌های دوره صفوی درآورده است.
پایه‌های سنگی این پل احتمالاً متعلق به دوره ساسانی است و با توجه به آجرهایی که در اطراف پل پراکنده است این پل در دوره سلجوقی تعمیر شده و در دوره صفوی به شکل کنونی بازسازی شده است.
این پل که هم اکنون راه ارتباطی بسیاری از روستاهای درودفرامان در ورود به شهر کرمانشاه است علاوه بر اینکه محل تردد تعداد بسیار زیادی از خودروها برای ورود و خروج به مدخل شهر است متاسفانه با توجه به وجود کوره‌های آجرپزی در ضلع شرقی آن، روزانه کامیون‌های عظیمی که وزن آنها خود بدون بار به 10 تن نیز می‌رسد از روی آن تردد کرده و در بسیاری از مواقع ماشین‌های بسیار سنگین تر به مانند جرثقیل و حتی جرثقیل‌هایی که بر رور آنها بولدوزورهای غول پیکری سوار است رفت و آمد می‌کنند. پایه‌های سنگی این پل احتمالاً متعلق به دوره ساسانی است و با توجه به آجرهایی که در اطراف پل پراکنده است این پل در دوره سلجوقی تعمیر شده و در دوره صفوی به شکل کنونی بازسازی شده است.
این پل در حاشیه شرقی شهر کرمانشاه، نزدیک روستای مرادآباد، بر روی رودخانه قره‌سو است. از این پل در گذشته عابران مستقیماً به دروازه شهر وارد می‌شدند.