از آن زمان که بشر توانست صدا را درک نماید تفکر و اندیشه موسیقیایی او نیز به موازات ضرورتها ،ابزار و آلات مخصوص به خود را خلق نمود . با نگرشی اجمالی بر کتب تاریخی می توانیم به این نتیجه دست یابیم که اکثریت سازهای ساخته شده توسط پشتیبان چه از لحاظ ساختار صنعتی و چه از نظر ساختار صدایی نشات گرفته از ذهنیت ،تفکر و فرهنگ مردم آن اقلیم بوده است . طی کاوشها و حفاریهای انجام شده در مناطق باستانی ایران ،سازهای یافت شده که ،با تامل در ساختمان آن می توان به این نتیجه دست یافت که بشر در ابتدا با دخل و تصرف در طبیعت پیرامون خود ،توانسته سازهایی در خور تفکر و ذهنیت خود بسازد . در این مرحله از تاریخ سازهایی به وجود آمده غالبا از سنگ ،چوب،استخوان انسان یا حیوانات ، شاخ چهار پایان و پوسته سخت تنان دریایی بوده است . با پژوهشهای انجام شده در این سازها توسط باستان شناسان ،مشخص گردیده که مواد تشکیل دهنده هر ساز رابطه مستقیمی با اقلیم و شرایط آب و هوایی منطقه دارد یعنی سازهای یافت شده در مناطق نزدیک به دریا بیشتر از پوست سخت تنان و در مناطق کوهستانی بیشتر سازها از شاخ چهار پایان و در مناطق پست و هموار سازها از چوب ساخته می شده است . در نتیجه در مواد تشکیل دهنده سازها در سرزمین های مختلف باعث ایجاد صداهایی متفاوت در سازهای هر منطقه گردیده که امروزه این امر را در موسیقی محلی ایران مشاهده می کنیم . به عنوان مثال جنس سازهای شمالی ایران تفاوت عمده ای با ساز های غرب ایران دارد .
