مراسم دعای باران

مردم بویراحمد، دعای باران را «هبرسه» می‏گویند. چنانچه باران مدت زیادی نبارد و مردم دچار بی‏آبی شوند، عده زیادی از مردم هر آبادی اول شب جمع می‏شوند و هر یک دو پاره سنگ در دست می‏گیرند و دستجمعی به راه می‏افتند و ضمن به هم زدن سنگ‏ها می‏گویند:
هبرسه هبرسه، بارون بزنه به کاسه
به درب همه خانه‏ها می‏روند و به در هر خانه که می‏رسند افراد خانه بر روی آنان کاسه‏ای آب می‏پاشند. در این هنگام آنان نیز چنین می‏گویند:
اوشه کی دی دونشه بیه
یعنی آب را دادی، آذوقه آن را هم بده. سپس صاحب‏خانه مقداری آرد را به آنان می‏دهد. آن‏گاه در محلی جمع می‏شوند، آردهای جمع‏آوری شده را خمیر می‏کنند و سه دانه سنگ ریزه در خمیر می‏اندازند، بعد خمیر را چانه می‏نمایند، سپس افراد به دلخواه خود چانه‏ای را برمی‏دارند. فردی که مسئول خمیر کردن و انداختن ریگ‏ها بوده می‏داند که چانه محتوی سنگ‏ریزه را چه کسی برداشته است، لذا مچ او را می‏گیرد و چانه را به اطرافیان می‏دهد که بررسی کنند، زیرا آنان معتقدند تقصیرهمین فرد بوده که باران نباریده است. از این رو شروع به کتک زدن این شخص می‏کنند تا این که یک یا دو نفر مورد اطمینان ضامن او می‏شوند و تعهد می‏کنند که در مدت معینی (از 3 تا 7 روز) باران ببارد. آن‏گاه از او دست برمی‏دارند. اگر دراین مدت باران نبارد، شخص ضامن را حاضر کرده و او را نیز کتک می‏زنند تا آنکه شخص سومی بیاید و ضامن او شود. این عمل به همین ترتیب ادامه می‏یابد تا باران ببارد.
حال اگر باران زیاد ببارد که این هم مشکلات خاص خود را دارد، برای بند آمدن باران علاوه بر خواندن دعا، تعدادی از کچل‏های ایل را نام می‏برند و ریسمانی به تعداد آنان گره می‏زنند. ریسمان گره زده را به جلو در چادر آویزان می‏کنند و یکی از کچل‏ها را آورده و کتک می‏زنند تا این که فردی ضامن وی شود و تعهد بسپارد که باران در مدت یک تا سه روز بند بیاید. اگر باران بند نیامد شخص ضان را حاضر کرده کتک می‏زنند تا شخص سومی ضامن او شود. این عمل تا بند آمدن باران ادامه می‏یابد.