برج عبد الحسین مربوط به دوره صفوی است و در ندوشن، محله قلعه واقع شده و این اثر در تاریخ ۳۰ تیر ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۱۲۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. نوع مصالح و خصوصیات معماری بنا خصوصاً در نحوه پوشش سقفها که بصورت طاق و تویزه با قوس جناقی است ، همچنین با توجه به نوع تزئینات و بنا و مقایسه آن با بناهای مشابه این برج به احتمال قریب به یقین متعلق به دوران صفوی است. نامگذاری برج براساس نام آخرین مالک آن انجام شده است. برج عبدالحسین در ندوشن به نام برج محمد حسنی ها نیز مشهور است.
بنای این برج دو طبقه تماماً با خشت ساخته شده و دارای پلانی دایره‌ای شکل از بیرون و چلیپا شکل در داخل بناست. قوس طاقها بصورت جناقی است که خصوصیت ویژه معماری عهد صفوی است. هر چهار ضلع برج تقریباً بطور قرنیه ساخته شده و هر دو طبقه دقیقاً بر روی هم و مطابق همدیگر ساخته شده اند. در قسمتی از ایوان ضلع جنوبی یکی از اتاقها بعنوان مطبخ و یا آشپزخانه مورد استفاده بوده که اجاقها و تنور آن هنوز باقی است که حکایت از مسکونی بودن این برج دارد. اطراف پشت بام تا ارتفاع حدود یک متری دیواره های خشتی ساخته شده که دارای روزنه هایی است که برای تیراندازی کاربرد داشته اند. در میانه برج یک چاه قرار دارد که جداره های اطراف آن با حلقه های سفالی که اصطلاحاً « کَول»(کفل=گول ، حلقه‌هایی سفالین که برای ممانعت از ریزش چاه در میل آن کار می‌گذارند) خوانده می شود،پوشانده شده و دارای تکیه گاه هایی برای جای پا هنگام ورود،خروج چاه تعبیه شده است. احتمال اینکه این چاه نَقبی(سوراخ‌کردن= تونل) به بیرون از ساختمان برج بوده باشد، بسیار زیاد است.