|
نام علمی : Turdus Viscivorus نام انگلیسی: Mistle Thrush نام فارسی: توکای بزرگ
|
 .jpg) |
مشخصات ظاهری: این پرنده، 28 سانتیمتر طول دارد و بزرگترین توکا در منطقه است. پرو بالش شبیه توکای باغی است و سفیدی مشخصی در زیر بال هایش بدیده می شود. از توکای پهلو قرمز، به واسطه ی روتنه ی خاکستری قهوه ای (تضاد رنگ قرمز/خاکستری دودی ار ندارد)، شاهپرهیا سفید نخودی در حشایه ی انتهایی دم ( در حالت نشسته دیده می شود) و زیر تنه ی پر از لکه های قهوه ای مایل به سیاه و صدا، متمایز می شود. زیر بال هایش شبیه توکای پهلو قرمز است. پروازش، تا حدودی موجی شکل بوده و بیشتر از توکای پشت بلوطی موجی است. منقارش نسبتا حجیم است و از سایر توکاها راست تر می نشیند. اغلب خود را پنهان کرده و به صورت منفرد و گاهی در زمستان، در گروه های کوچک دیده می شود.
صدا: صدای این پرنده مانند توکای سیاه و شبیه «توی تروو» یا «تی یو، ووتروث» و در پرواز شبیه « تورررر» شنیده می شود.
زیستگاه: این پرنده در مناطق جنگلی با فضاهای باز مجاور و زمستان ها در مناطق باز و کشتزار های با درختان پراکنده به سر برده ودر درختان آشیانه می سازد. در ایران، زمستان ها نسبتا فراوان است و به تعداد اندک تولید مثل می کند و گاهی در مناطق جنوبی فارس ، خوزستان و بلوچستان نیز دیده می شود.
حفاظت:ابتدا باید وضعیت جمعیت و پراکندگی این پرنده مورد برسی دقیق قرار گیرد تا با مشخص شدن محل های تولید مثل آن از تخریب آشیانه ها و از بین رفتن تخم های جلوگیری شود.
نظرات بسته شده است.