شاید به ظاهر این ورزش در کشور ایران ناشناخته و کم طرفدار باشد ولی می توان آن را یکی از مهیج ترین و پر طرفدارترین ورزشهایی که در طبیعت انجام می گیرد دانست.
مصری های باستان علاقمند به سر خوردن بروی شنهای روان توسط سفالهای شکسته یا تخته های چوبی بودند که این در آثار کشف شده توسط کاوشگران در نقاشی ها کاملا مشهود است.
شن سواری نزدیک به 15 سال قبل با ساخت واکس مخصوص چند لایی (لامینیت) متولد شد و امروزه یکی از ارکان اصلی تورهای سافاری و طبیعت گردی در اقصا نقاط جهان محسوب می گردد.
از مزایای این ورزش نسبت به Snowboard می توان بی خطر بودن آن را تاکید کرد ، با توجه به نرم بودن شنهای روان زمین خوردن حتی با بالاترین سرعت ، خطری بسیار کمتر از زمین خورد در برف را دارد
استفاده سهل و بدون دردسر این تخته ها ، قدرت مانور و جهش بالا ، مناسب بودن موقعیت آب و هوایی و در نهایت نرخ مناسب تجهیزات این ورزش باعث شده تا با گذشت زمان طرفداران بیشتری را جذب نماید.
وقتی تپه ای خیس یا خشک است می توان به راحتی شن سواری کرد درست مانند پیستهای کوبیده و نکوبیده اسکی که مطمئنا تپه های خشک و روان امکان مانور و تحرک بیشتری را به شما خواهد داد ، ولی تپه هی نیمه خشک به هیچ وجه کاربردی در شن سواری نخواهد داشت .
تپه های شن روانی که در کویرمرکزی و بند ریگ ایران وجود دارند بعضا به ارتفاعی بیش از 300 متر می رسند و به راحتی می توان 1 الی 2 کیلومتر شن سواری نمود.
تپه های شنی بزرگ به بلندی کوه های کم ارتفاع در سرتاسر بخش غربی آفریقای شمالی وجود دارند. در کوههای شنی پرو، به نام سرو بلانکو، قله این تپه ها تا ارتفاع 1.000 متری سر به فلک کشیده اند؛ قله های خشن و ناهمواری که همیشه در زیر ابرها پوشیده شده اند. شن سوارها شش ساعت را صرف بالا رفتن به نوک کوه می کنند و بعد تخته هایشان را واکس زده و با سرعتی بیش از 100 کیلومتر در ساعت از لای بته های بیرون زده از شن به پایین سر می خورند. مسابقات جهانی شن سواری در آلمان هر ساله جمعیتی قریب به 50.000 نفر را به خود جلب می کند.
لون بیل بنیان گذار ونومس است؛ شرکت سازنده تخته شن سواری، مخترع " واکس شن " و سردبیر sandboard.com، یک مجله اینترنتی برای جامعه کوچک ولی در حال رشد شن سوارها. هیچکس ارقام دقیق را نمی داند، ولی شن سواری تبدیل به یک پدیده زیرزمینی شده است. و هزاران آمریکایی، و دهها هزار نفر دیگر از اقصی نقاط دنیا، از جمله مصر، برزیل، استرالیا، و آفریقای جنوبی، در آن شرکت دارند
سالهای متمادی است که بیل هر روز شنبه به سواحل اقیانوس آرام، روی تپه زوما دون می آید تا روی این تپه شنی 'موج سواری' کند، و گروه های کوچک و بزرگ شن سوارهای جدی و مشتاق را به همراه خود می آورد. هر یک از این افراد مجهز به یک تخته کوتاه، چند بسته واکس مخصوص شن سواری و یک عالمه کرم ضد آفتاب است. بیشتر اشخاصی که برای سپری کردن روزشان به این تپه معروف می آیند، با نگاهی پر از شگفتی و حیرت به این شن سوارهای علاقمند می نگرند. همه در حال تماشای آنها هستند. طی چند ثانیه با سرعت از بالای تپه به پایین سر می خورند تا بلافاصله دوباره این فاصله 70 متر افقی را به نوک تپه بروند و دوباره به پایین سر بخورند. شن سواری ورزش مورد علاقه افراد جان سخت و پراستقامت است ، افرادی که عاشق هیجان و دیوانه سرعت هستند.
شن خارق العاده و شگفت انگیز است. بیشتر از هر سطح دیگری می تواند که خود را دوباره بازسازی کند. می توانید حسابی مخلوطش کنید، سطح اش را خط خطی کنید، هر کاری می خواهید رویش انجام دهید، و ظرف چند روز دوباره سطحش صاف می شود و می توانید رویش شن سواری کنید.
برخی از آدم های پر مشغله هم ورزش شن سواری را آغاز کرده اند. ریچ هاپکینز صاحب یک شرکت مسافرتی به نام جویندگان هیجان در لاس وگاس ایالت نوادا است. مشتریان این شرکت افرادی هستند سخت درگیر کسب و کار که احتیاج دارند پس از یک هفته پر از ملاقات های کاری طاقت فرسا و گپ و گفتگوهای خسته کننده، نفس راحتی در طبیعت بکشند. هاپکینز و کارکنانش آنها را به تپه های صحرایی که بین کالیفرنیا و نوادا واقع شده می برند؛ تجهیزاتی که همراه خود می برند: پاراگلایدر، ماشین های مخصوص سواری روی هر نوع زمین، دوچرخه های صحرایی و یک عالمه اسنوبورد که برای استفاده روی شن بازسازی شده اند.
آیا ممکن است روزی این ورزش هم در کشور ما که جزو معدود کشورهای جهان از نظر موقعیت و امکانات طبیعی برای برگزاری اینگونه ورزشها می باشد ، جایگاه واقعی خود را پیدا کند ؟
موج سواری سبب پدید آمدن اسکیت بورد شد، که طی سی سال گذشته تبدیل به یک ورزش بسیار پرطرفدار در آمریکا شده است. صدها هزار نفر آمریکایی این ورزش را تماشا و در آن شرکت می کنند، از جمله فوق ستاره بر حق، تونی هاک، که بازی های ویدئویی و مارک لباس مخصوص خودش را دارد، و یک تور کشوری اجرا کرد که 15 میلیون دلار از فروش بلیط عایدش شد. دنیای شن سواری هنوز نمی تواند به این اندازه علاقه و اشتیاق در مردم برانگیزد، ولی همانگونه که تاریخ بارها نشان داده است، یک جرقه، فوق ستاره ای با سبک خاص خودش، یا پرشی از بالای یک صخره سنگی که نفس تماشاچیان را در سینه حبس کند، کافی است تا میلیون ها جوان را تشویق کند تا دنبال به وجود آوردن چنین هیجانی بروند. و شن سواری یک 'اسلحه' اضافی هم دارد: احتمالا ریشه های این ورزش به دوران باستان باز می گردد. تصاویری از مصری های باستان وجود دارد که آنها را بر روی تکه های سفال یا تخته های چوبی در حال پایین آمدن از تپه های شنی صحرای آفریقا نشان می دهد. مغول ها نیز قرن هاست که مشغول سرازیر شدن از تپه های صحرای گبی هستند.
برای بسیاری از شن سوارهای آمریکا، وسوسه شن سواری در خاورمیانه دهانشان را حسابی آب انداخته است. برخی از بهترین تپه های شنی دنیا در الجزیره ، تونس ، امارات و ایران هستند. فاریش می گوید، " هشت یا نه سال پیش، کسی درباره شن سواری چیزی نمی دانست. حالا می خواهند یک مسابقه شن سواری اکس- گیمز در مصر برگزار کنند.
شن سوارهای حرفه ای با خوشحالی و تعجب می گویند، " خاورمیانه، این کار برای ما عین دیزی لند خواهد بود. اون همه شن، بدون هیچ اقیانوسی در کنارتان!"
به امید روزی که این ورزش جایگاه واقعی خود را در کشورمان پیدا کند.
نظرات بسته شده است.