قرقاول

نام علمی : Phasianus Colchicus نام انگلیسی:  Pheasant     نام فارسی: قرقاول

مشخصات ظاهری: پرنده ی نر، 85 سانتیمتر و پرنده ی ماده ، بلند و رنگین و راه رفتن با شکوهش ، از سایر ماکیان ها متمایز است. از روی زمین، به طور ناگهانی بر می خیزد و پس از مقداری اوج گرفتن، از بالای حاشیه ی درختان، به طور مستقیم به پروازش ادامه داده و در اولین محل بوته زار فرود می آید. در پرنده ی نر، پرو بال بسیار رنگین، سر به رنگ سبز براق با پوست برهنه ی دور چشم به رنگ قرمز گلی و گوشپرهای کوتاه، که آنها را بالا نگه می دارد. دیده می شود. همچنین روتنه قرمز گلی با رگه های سیاته موج دار، سینه گلی و زرد با لکه های سیاه پهن تر از روتنه، شکم تیره؛ بال های قرمز بلوطی با لکه و رگه های قهوه ای تیره  پای سیخک دار دیده می شود. پرنده ی ماده کوچکتر و به رنگ قهوه ای خاکستری، گردن بلوطی کمرنگ و حلقه ی دور چشم سفید نخودی دیده می شود. دم در هر دو جنس بلند است و شاهپرها غالبا در انتها دو شاخه و کمرنگ؛ که در پرنده ی نر زرد بلوطی با نوارهای عرضی سیاه باریک، در پرنده ی ماده قهوه ای با رگه ها ی پهن تر بلوطی دیده می شود.

صدا: صدای پرنده ی نر؛ در هنگام نمایش های جنسی، شبیه «کورک- کوک»شنیده می شود.

زیستگاه: این پرنده، در جنگل های مرطوب و بوته زارهای تمشک و درختان پهن برگ یا خزان کننده به سر برده و زیر بوته ها آشیانه می سازد . در شمال ایران به صورت بومی و نسبتا فراوان دیده می شود. به نظر می رسد این پرنده از نظر گونه ای خالص مانده و در ایران تداخل نژادی با گونه های غیر بومی ندارد، اگرچه در ایران دارای چهار نژاد است.

حفاظت: جمعیت این پرنده در سال های اخیر کاهش چشمگیری داشته است. بنابراین، برای حفاظت ازآن ، باید برنامه ی بهره برداری را متوقف کرد و نسبت به حفاظت از محل های تولید مثل و آشیانه اش اقدامات جدی حفاظتی به عمل آورد.