خضر نام بسیاری از آبادی‌ها، چشمه‌ها، کوه‌ها، درختان، سنگ‌ها و زیارتگاه‌هاست. کلمه خضر در لغت به معنای سبزی، شاخه درخت، زراعت و جای بسیار سبز آمده است. ریشه خضر در اقتصاد مبتنی بر دامپروری و کشاورزی است و در فرهنگ عامه ایران سیمایی عامه و اسطوره‌ای و مذهبی دارد.
در کرمان در باورهای طوایف دامدار کوچنده و ده نشینان این منطقه، خضر صاحب گوسفندان و حامی آنهاست. نظر کردن خضر موجب برکت رمه‌ها و شیر گوسفندان می‌شودو پستان گوسفند مایه خواجه خضر است.
