این بنا در ضلع غربی خیابان مدرس و جوار بازار زرگرها واقع گردیده و ازآثار دوره قاجاریه است که در سال 1285ه -. ق توسط امامقلی میرزا عمادالدوله – والی غرب و سرحددار عراقین- به صورت مسجد و مدرسه بنا گردیده و در دوره های بعد تعمیر و بازسازی شده است . در حال حاضر این بنا به عنوان مدرسه علوم دینی مورد استفاده است و جهت هزینه آن، تعداد قابل توجهی مغازه و همچنین کاروانسرای عمادالدوله وقف گردیده است . مسجد به صورت چهار ایوانی بنا گردیده و مشتمل بر سردر، صحن، ایوان، شبستان ستوندار و حجره های متعدد است . صحن مسجد به ابعاد تقریبی 24×30 متر، در اطراف دارای ایوان ها، حجره ها و دهنه هایی است . ایوان جنوبی صحن که به عنوان ورودی شبستان اصلی نیز محسوب می شود، از سه ایوان دیگر مرتفع تر و دارای تزیینات غنی تری است . ازاره و کف این ایوان در دوره اخیر با سنگ مرمر پوشیده شده است . بخش های بالای ازاره، کاشیکاری است . بر کاشیکاری ایوان، کتیبه ای مشتمل بر قصیده ای در ذکر نام پادشاه وقت – ناصرالدین شاه – ، نام بانی و تاریخ 1285 ه-. ق نصب شده است . در ضلع خلفی ایوان، درگاهی قرار دارد که از طریق آن وارد شبستان مستطیل شکلی می شوند . پوشش طاق و گنبد این شبستان، بر روی 14 ستون آجری در میان و دیوارهای جانبی قرار گرفته است . دیوارها و سطوح پوشش بنا، آجر کاری ساده و به غیر از پوشش گنبد جانب محراب، فاقد تزیین خاصی است. در میانه ضلع جنوبی شبستان، محرابی با تزیینات کاشیکاری تعبیه گردیده است . ستون های شبستان دارای مقطع های مربع به ابعاد 80×80 سانتی متر هستند که با بریدن گوشه های آنها، در ساقه به صورت 8 ضلعی جلوه گر شده اند . کف و ازاره بنا با سنگ مرمر پوشیده شده است . روشنایی شبستان از طریق روزنه هایی که در رأس پوشش شده، تأمین می شود . در ضلع شمالی صحن مسجد، ایوانی کوتاه با برج ساعتی بر بالای آن و در دو ضلع غربی و شرقی آن، دو ایوان به قرینه همدیگر قرار گرفته اند . در اطراف ایوان ها، حجره های متعددی تعبیه شده است . نمای رو به صحن ایوان ها و حجره ها با تزیینات کاشی مزین شده است . در میانه صحن، حوض جدید ساز و در زیر آن، زیرزمینی واقع است که امروزه محل ورزش طلاب گردیده است . بر روی ایوان شرقی صحن، اتاقکی چوبین ساخته اند . ورودی اصلی مسجد از طریق ایوان شرقی است که با در چوبی بزرگی به راسته زرگرها مرتبط می شود . بر اساس روایت های موجود، در چوبی مزبور، از حرم حضرت علی (ع) به این مسجد منتقل شده و بدین جهت، به " بقای شاه نجف " مشهور گردیده و ظاهرا از آثار دوره صفویه است . سطوح این در در دوره اخیر به طرز نامناسبی رنگ شده است . منابع:تحقیقات میدانی؛کرمانشاهان باستان. بی تا، صص154-153
