منطقه شکار ممنوع آلاشت، سواد کوه

نام انگلیسی:  Alasht hunting prohibited area     نام فارسی :  منطقه شکار ممنوع آلاشت

این منطقه در موقعیت جغرافیایی N3604 و E5050 در استان مازندران واقع است. میانگین ارتفاع منطقه از سطح دریا 1900 متر و از نظر آب و هوایی منطقه ای معتدل و مرطوب است. در 39 کیلومتری جنوب غربی پل سفید (مرکز شهرستان سوادکوه) واقع شده است. واژه آلاشت از ترکیب دو کلمه ال به معنای عقاب و آشت به معنای آشیانه است از تعابیر دیگر این نام از آنجائیکه این محدوده از دیر باز محل اسکان،‌استقرار و گذر ایلات و طوایف کوچنده و … بوده این سرزمین بنام ایل دشت شناخته شده که به مرور زمان به ال دشت و سپس به آلاشت تغییر نام پیدا کرده است..  زمستان‌ها این‌ منطقه‌ سرد و پر برف‌ است‌ و گاهی‌ راه‌های‌ مواصلاتی‌ آن‌ بمدت‌ چند روز مسدود و غیرقابل‌ عبور می‌شود. روستای‌ «آلاشت‌» جزیی‌ از دهستان‌ «ولوپی‌» متعلق‌ به‌ بخش‌ مرکزی‌ شهرستان‌ «سوادکوه‌» استان‌ مازندران‌ است‌ است‌.

آلاشت در دامنه شمالی فیروزکوه قرار داشته و تنها ازطریق پل سفید و زیرآب قابل دسترسی بوده که این دسترسی به فاصله 35 کیلو متر آسفالته دوراهی آزاد مهر صورت گرفته که به طور کلی فاصله حدودی آلاشت با شهرهای فوق الذکر 42 کیلومتر می باشد. از راه های ارتباطی قدیم آلاشت به تهران به یگانه راه (( ول اوپی )) گردنه معروف شلفین به ارتفاع تقزیبی 3000 متری از سطح دریا به سمت امامزاده هاشم نام برد که مالرو بوده و در اغلب فصول سال پوشیده از برف می باشد سر زمین آلاشت در دره و محصور در کوهها پیرامون خود در جنوب کوه (کوه تی ) در جنوب شرقی کوه ((عرفه)) در غرب کوه هلن می باشد و از شمال منتهی به روستای امامزاده حسن و از شرق نیز در مسیر جاده دو راهی آزاد مهر می باشد از آبادیها و روستاهای همجوار آلاشت می توان به لالوم ـ سواد رودبارـ کارمزد ـ امامزاده حسن ـ لیند ـ گلیان ـ سنگرج ـ لرزنه گلیان ـ چرات ـ انن ـ سرین و… اشاره نمود که در این میان وجود مراتع متعدد از دیگر موقعیت های کوهستانی و طبیعی بوده که دامدار سنتی در آلاشت از این چراگاه ها به خوبی بهره برداری می نماید و مهمترین آنها با توجه به چهار جهت اصلی عبارتند از :
شمالی : نوکا ـ پیر زمین ـ پهلم چال ـ بالا ورا ـ گلو سر ـ میه من به طرف لرزنه ـ فک شول طرف ـ سنگ رج
جنوبی : کامن ـ رشوک ـ ولیک پشته ـ کلسکلوم ـ کره سر
غربی : هر ـ گت کلنه ـ واش چال ـ در کاله ـ جن من ـ سفنو ـ دیر زون
شرقی : سرین ـ روجه رجه ـ سورکا ـ درک سر ـ لا کوم لو ـ دار زنون ـ چاخنی ـ محمد جاری ـ اندرسا ـ لارگی چالک ـ اوزینه سر ـ ریکون

منابع آب

رود خانه چرات (روآر )که از کوه های خوزنک پرخیان  و خوز از سلسله جبال البرز سرچشمه می گیرد  در 5/1 کیلومتری جنوب این منطقه جریان دارد و در نهایت به رود تالار می ریزد. رودخانه چرات که معروف به روآر می باشد از کوه های خوزنک پرخیان  و خوز از سلسله جبال البرز سرچشمه می گیرد  در انتهای دره شهر آلاشت جریان دارد و در نهایت به رود تالار می ریزد وبه سمت شهر زیراب و شیرگاه ونهایتا به سمت دریای مازندران می رود.

پوشش گیاهی

لاشت از پوشش کوهستانی جنگلی متنوعی برخوردار بود که از این میان می توان به درختان جنگلی و میوه ای چون تلکا ـ زالزالک ـ ازگیل ـ زرشت ـ ترنج ـ سف ـ ممرز ـ مرس ـ موزی ـ سنوبر ـ سرو ـ کاج ـ سیتی ـ آلوچه ـ آلو ـ‌ سیب ـ گلابی ـ گیلاس ـ گردو ـ آلبالو ـ شاه توت ـ زرد آلو و هلو و … نام برد .
همچنین رویش گیاهان دارویی همچون بنفشه ـ گل پامچال به زبان محلی بچابچا ـ گل گاوزبان ـ آویشن کوهی ( آشمک ) و سایر گیاهان خودرو متعلق به اقلیم کوهستانی قابل ذکر می باشد .

حیات وحش

در میان جانوران و حیوانات خاص اقلیم می توان به پرندگانی چون کبک ـ قرقاول ـ کبوتروحشی – عقاب ـ کلاغ سیاه ـ ایه ـ شکلوم ـ … و چهار پایانی چون ببر ـ پلنگ ـ گوزن ـ بز کوهی ـ خر گوش ـ گرگ ـ روباه و… اشاره نمود.