کفش دوزک
نام علمی: Coccinelidae
کفش دوزک با رنگهای شادی که دارد توجه شکارگران حشرات را به خود جلب میکند و هنگامی که حیوانی مزاحم او میشود مایع بدبو و نامطبوعی از خود ترشح میکند. یعنی زمانی که احساس خطر میکند مقدار کمی مایع روغنی، زرد و بدبو از پاهایش ترشح میشود که اخطاری برای شکارگران آینده او مثل مورچهها و پرندگان است.
طول این حشرات بین 15 – 1 میلیمتر است. کفش دوزکها جز سوسکها پاکوتاه و گرد به حساب میآیند و دارای دو شاخک در سر میباشند.
کفش دوزکهای هفت خال، سه خال و نیم در هر یک از طرفین بالها دارند. سینه سیاه با دو علامت سفید در پهلو و سر کوچک و سیاه دارند. بالها مخفی است که در هنگام پرواز باز شده و ظاهر میشوند.
نوزاد کفش دوزک پوستی به رنگ آبی – خاکستری و خالهای زردی در طرفین بدن دارد. این حشرات در باغها، جنگل، بیشهزارها و علفزارها زندگی میکنند. کفش دوزک هفت خال بیشتر در اروپا دیده میشود.
از حشرات مختلفی تغذیه میکنند اما از خوردن شپشها و شتهها بیشتر لذت میبرند. این حشرات به عنوان دوست باغبان شناخته شدهاند چون آفتهای باغ را میخورند. به طور متوسط کفش دوزک هفت خال بیش از 5000 شته را در طول عمر خود میخورد.
کفش دوزکها در گروههای بزرگ در محلهایی که معمولاً هر سال در آنجا اتراق میکنند به خواب زمستانی میروند. زیستشناسان عقیده دارند که تجمع کفش دوزکها در محل خواب زمستانی سبب جلب کفش دوزکهای دیگر برای خواب زمستانی در همان محل میشود. کفش دوزکها گروهی و جمعی به طور مطبق (طبقات مختلف) به خواب زمستانی میروند. این خواب زمستانی که به صورت گروهی انجام میشود احتمالاً سبب میشود که گرمای کمتری از دست بدهند و شانس آنها را برای تحمل و به پایان رساندن زمستان سرد افزایش دهد.
فصل جفتگیری می و ژانویه است و جفتگیری کفش دوزکهای هفت خال بسیار دیدنی است. کفش دوزک ماده در دوران زندگی کوتاه خود بیش از 2000 تخم زرد کوچک میگذارد و به این دلیل نیاز به تغذیه کافی از شته دارد. این تخمها چسبنده بوده و به صورت تک تک یا تجمع کوچک روی گیاهان و نباتات دیده میشود.
تعدادی از گونهها گیاهخوارند و بالغها بیشتر شکارگران حشرات نرمتن هستند. در نتیجه برای کنترل آفات مفید میباشند. نام کفش دوزک از زمان قرون وسطی آمده. به کفش دوزک اصطلاحاً بانوی سوسکها (Lady beetle) یا بانوی حشرات (Lady bugs) هم میگویند.
نظرات بسته شده است.