در اواخر عهد چهارم زمین شناسى به تدریج شرایط اقلیمى مناسب براى زیست انسان در کره زمین فراهم گردید و بنا به عقیده دانشمندان، انسانها در دوران چهارم و بعد از دوران یخبندان در روى زمین پیدا شده اند. سابقه حیات انسانى به عقیده نژاد شناسان و فسیل شناسان به حدود 500 هزارسال پیش از میلاد مىرسد، اما با تحقیقات معلوم شده است که این آثار بدست آمده توسط محققان مربوط به بشر نیست بلکه مربوط به میمونهایى زیرک و باهوش بوده که در آن دوران مىزیسته اند.
به عقیده برخى از پژوهشگران، منشأ ظهور انسانهاى اولیه در آفریقا بوده است. فرضیه مهاجرت انسان از آفریقا به سرزمینهاى دیگر از نظرات باستانشناسان است و به نظر آنان بلوچستان در مسیر مهاجرت انسان از آفریقا به آسیاى جنوب شرقى قرار داشته و بدین صورت انسانهایى در آن استقرار یافته اند و براساس کاوشهاى باستانشناسى در این منطقه، نه تنها ابزار اولیه آن دوره بلکه بقایاى انسانهاى آن دوران نیز یافت شده است.
کناره ها و سواحل دریاى مکران (عمان) که امروزه در زیرآب قرار دارند، در دوران یخبندان جزو خشکى بوده اند و به نظر فلیپ اسمیت باستان شناس این سواحل شاید محل زندگى گروههاى انسانى در دوران پارینه سنگى بوده اند. با وجود آنکه تحقیقات جامعى در زمینه شناسایى این منطقه بصورت علمى صورت نگرفته، مىتوان گفت که نشانه هایى از دوران قدیم استقرار انسان در این ناحیه وجود دارد.
نظرات بسته شده است.