بر میزان استخوانی شدن اسکلت پستاندارن نسبت به انواع پست تر افزوده شده و از تعداد عناصر استخوانی جلویی و جایگزینی کاسته شده است.این مطلب به ویژه در مورد استخوان های جمجمه صادق است. استخوان هایی مانند پیش پیشانی ، پشت پیشانی ، پشت کاسه چشمی ، و گونه ای_چهارگوشه ای را ندارند ، در بسیاری از پستاندارن چهار استخوان پس سری به هم جوش خورده است. همچنین در ناحیه پروانه ای استخوان ها به درجات متفاوتی به یکدیگر جوش خورده اند. بخش جلویی پروانه ای ، پروانه ای_کاسه چشمی ، قاعده ای_پروانه ای وبالی پروانه ای ممکن است از یکدیگر جدا باشند و یا اینکه همه آنها به هم جوش خورده و استخوان واحدی را به وجود آورده باشند. در بعضی از پستانداران استخوان های خار گیجگاهی و صماخی با استخوان صدفی به هم جوش خورده و استخوان گیجگاهی را تشکیل می دهند ، که هم از نوع جلویی و هم جانشینی است.
برای بزرگنمایی بر روی عکس کلیک کنید.
جمجمه پستانداران به تناسب بزرگی مغز آنها اندازه نسبتا بزرگی دارد. استخوان کام محکم که موجب می شود که حفره های داخلی بینی در عقب قرار گیرد نیز موجود است. جمجمه به وسیله دو کوندیل که هر یک از آنها بر روی یکی از استخوان های پس سری خارجی واقع اند ، به اولین مهره گردنی متصل میی گردد. در گوش میانی استخوان های رکابی که از استخوان ستونک خزندگان ناشی شده است ، با دو استخوان کوچک شنوایی دیگر همراه است. یکی سندانی که از چهار گوش مشتق شده و دیگری چکشی که از استخوان مفصلی به وجود آمده است. لذا آرواره پائینی بدون دخالت استخوان چهار گوش مستقیما به استخوان صدفی جمجمه متصل می شود.
در آرواره بالایی دندانها فقط از استخوان پیش فکی و فکی به وجود می آید. آرواره پائینی از استخوان هایی دندانی جفت تشکل یافته است.در مهره ها معمولا دو طرف جسم مهره ای پهن ( آسلوس ) است و به این وضعیت آمفی پلاتیان گفته می شود.
برای بزرگنمایی بر روی عکس کلیک کنید.
مهره های گردنی معمولا از قابلیت انعطاف پذیری قابل توجه ای برخوردارند ، مهره های سینه ای یا دنده ای دارای قابلیت انعطاف پذیری کمی هستند و تعداد آنها مطابق تعداد دنده های زوج موجود تغییر می نماید و ممکن است از 9 تا 24 عدد در تغییر باشد . در عقب مهره های سینه ای ، مهره های کمری قرار دارند که محکم و نسبتا قابل انعطاف اند.اگرچه تعداد این مهره ها متغیرند غالبا بین 5 تا 7 عدد هستند. بین مهره های کمری و دمی مهره های خاجی قرار دارند که به یکدیگر جوش خورده اند و استخوان خاجی را می سازند. اکثر پستانداران دارای 3 مهره خاجی هستند اما در بعضی انواع ، تعداد آنها ممکن است 4 یا 5 با شد. تعداد مهره های دمی ، بسته طول بی نهایت متغییر است.
دنده پستانداران مشخصا واجد دو سر است . یکی به نام کاپتولوم که به محل اتصال دو جسم مهره مجاور متصل می گردد ، و دیگری به نام توبرکولوم که به زائده مورب مهره سینه ای متصل می شود. دنده های جلویی یا دنده های حقیقی ، مستقیما به استخوان سینه متصل اند ، در حالی که سایر دنده ها که عقبتر واقع اند ، یا به غضروف دنده ای آخرین دنده حقیقی متصل و یا در انتها آزادند. استخوان سینه معمولا از یک سری قطعات استخوان که به ترتیب طول قرار گرفته تشکیل یافته است.
اگرچه پستانداران اساسا واجد اندام حرکتی پنج انگشتی هستند ، اما این اندام ها در بسیاری از گروه های تخصص یافته مورد تغییر و تبدیل قابل ملاحظه ای قرار می گیرند. در تمام پستاندارا ن معاصر برتر از پستانداران تخم گذار ، استخوان غرابی کمربند شانه ای کوچک و به زائده ای که بر روی کتف قرار دارد تبدیل شده است. همچنین استخوان بین ترقوه ای نیز و پستانداران کیسه دار وجفت دار وجود ندارد. استخوان های ترقوه در بعضی از پستانداران به خوبی رشد کرده در حالی که در بقیه کوچک است یا اصلا وجود ندارد ، به استثنای گروه های تخصص یافته مانند نهنگ ها. در بقیه پستانداران کمربند لگنی مرکب از سه قطعه استخوانی در هر طرف است که معمولا به یکدیگر جوش خورده و استخوانی به نام لگن خاصره را به وجود آورده اند.
نظرات بسته شده است.