پیترودلاواله حدود ۴٠٠ سال پیش، یعنی اوایل سلطنت صفوی از این منطقه گذشته و آن را توصیف کرده است.بیدولف(١٨٩٠) و سون هدن(١٩٠۶) نیز برای اینکه عطش جهانگردی خود را ارضاء کنند، این مسیر را انتخاب کردند.
سون هدن توصیف نسبتاً مشروحی از منطقه به دست می دهدو توصیف بیدولف را از منطقه بندریگ و چاه تقی آباد و… نقل می کند. آلفونس گابریل اتریشی توصیف جامعی از منطقه و محل و مسیر گذر خود ارائه می دهد، او پس از توصیف شن زارها و طوفانهای شن می نویسد:«قبل از تاریک شدن هوا، پس از راهپیمایی طولانی و مرارت بار به کاروانسرای قدیمی مرنجاب رسیدیم.جایی که در برابر فشارهای شدید باد در امان بودیم. چوپانی با یک پسر بچه در اینجا مسکن گزیده بود. شب در یک جو روحی افسرده سپری شد. پیشروی به سوی شرق مشکل تر از آن به نظر می رسید که ما فکر می کردیم… نیمه های شب باران آغاز شد و صبح روز بیست و هفتم مارس هوا گرفته بود. هنوز باد شمال غربی می وزید. با اطمینان نه چندان زیاد برای سفر به انزوا راه افتادیم. ابتدا برای دیدن ویرانه های کاروانسرای مرنجاب باید صعود می کردیم. این وقایا روی تپه ای قرار گرفته بود که فقط کمتر از صد متر با لبه مسیله فاصله داشت. در فاصله ای کمتر از چند کیلومتر از «مرنجاب» به «چاه دس کن» که چاه آب معروفی است رسیدیم… .
گابریل توصیف مشروحی از منطقه قبل از رسیدن به مرنجاب و حوالی آن دارد که خواندنی است.علاقمندان می توانند به کتاب عبور از صحاری ایران از گابریل آلفونس ترجمه فرامرز نجد سمیعی مراجعه نمایند .
نظرات بسته شده است.