کویرهای ایران به دلیل وسعت، تنوع و ویژگی‌های خاص می‌تواند از یک منبع گردشگری به یک جاذبه تبدیل شود و سالانه و ماهانه و روزانه هزاران گردشگر علاقه‌مند به کویر و شترسواری یا رصد ستارگان در تاریک‌ترین نقطه جهان و یا دیدن گرم‌ترین نقطه جهان که هیچ چیز در آن نمی‌گندد را به ایران بکشاند، تنها اگر خوب معرفی شود به‌خصوص در ابزار اصلی عصر ارتباطات، اینترنت. اما هنوز آنقدر جدی گرفته نشده که اینترنتی شود.
اینترنت آسان‌ترین راه برای معرفی و طرح یک موضوع است و اساسا در مراکز دولتی ایران هم راه‌اندازی وب‌سایت یکی از راه‌های به رسمیت شناختن و طرح یک موضوع است. کویر به عنوان یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های اکوتوریستی ایران هنوز آنقدر جدی گرفته نشده که از طرف یک سازمان وب‌سایتی برای آن راه‌اندازی شود.
سایت TIES یکی از منابعی است که می‌شود شاهکارهای اکوتوریستی زمین را در آن یافت. ایران حتی عضو جامعه بین‌المللی اکوتوریسم(TIES) نیست و نامی از ایران در این سایت برده نشده است. جامعه بین‌المللی اکوتوریسم TIES قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین جامعه جهانی اکوتوریسم است که در ۱۹۹۰ تاسیس شده و بیش از ۷۰ کشور در این جامعه عضو هستند. در حالی که کشورهایی مثل مکزیک، سوئد، نپال، اندونزی، پاکستان، سریلانکا، گواتمالا و تانزاینیا در TIES عضو هستند نامی از ایران در این جامعه دیده نمی‌شود.
پرشیا دیزرت تا مدت‌ها تنها سایتی بود که اطلاعات قابل قبولی در دسترس قرار می‌داد. این سایت هم دیر به دیر به‌روز می‌شد و آخرین اخبار را در اختیار قرار نمی‌داد. اما ویژگی مثبتش این بود که به زبان انگلیسی هم در دسترس بود و خارجی‌ها هم می‌توانستند از طریق این سایت با کویرهای ایران آشنا شوند.
در حالی که مسوولان دولتی هنوز درگیر درک اهمیت کویر بودند علاقه‌مندان کویر خودشان دست به کار شدند. آن موقع‌ها که اورکات فیلتر نبود دوست‌داران کویر جایی داشتند که همدیگر را پیدا کنند. کامیونیتی کویر در اورکات گروهی بود با بیش از دو هزار عضو. گروهی بود کاملا غیر رسمی اما بسیار جدی. در این جامعه می‌شد از کویرهای ایران، نحوه و چگونگی سفر به آن‌ها خبری پیدا کرد.
با فیلتر شدن اورکات، باز هم دوست‌دارن کویر به فکر پایگاهی جدی‌تر برای معرفی کویر در درجه اول به ایران و سپس خارجی‌ها افتادند.
«محسن ادیب» یکی از این افراد است که به طراحی وب‌سایت «کویرهای ایران» پرداخته است. او در این سایت _که هنوز در دست تکمیل است_ از دوستان خود و علاقه‌مندان به کویر کمک گرفته تا کویر را وارد عرصه شبکه جهانی کند. به قول خودش «این سایت غیرحرفه‌ای است اما شروع خوبی است برای معرفی کویرهای ایران.» وب‌سایت «کویرهای ایران» بخش‌های متنوعی دارد. مقالات مختلف درباره کویرهای ایران، برنامه‌های گروهی کویرگردی و آشنایی با کویرگردانی ایران از بخش‌های این سایت است. اطلاعاتی درباره مردمان مناطق کویری، گیاهان مناطق کویری، حیوانات منـــاطق کویری، زمــیــن‌شـنـاسی کویر، کـــویــــرنــوردان ایــــران، طریقه رانندگی در کویـر و تقسیم‌بندی کـــــویرها نیز برای افزودن بر این سایت در نظر گرفته شده است. این سایت قرار است به دو زبان انگلیسی و فرانسه نیز برگردانده شود.
ایرانیان خارج از کشور نیز در این زمینه فعال‌اند. مثلا پروفسور «علی پارسا» در وب‌سایت خود از تجربه هفت بار سفر خود به «ریگ جن» می‌گوید. منطقه‌ای کویری در استان سمنان است که تا کنون عده کمی موفق به عبور از آن شده‌اند. سایت «علی پارسا» نمونه‌ای است از تلاش ایرانی‌های مقیم کشور برای شناساندن این گنجینه مهم اکوتوریسم ایران.
در وب‌سایت‌های سازمان‌ها و اداره‌کل‌های میراث‌فرهنگی و گردشگری استان‌های کویری اشاره مختصری به کویر شده اما هنوز هیچ ارگانی به صورت جدی معرفی کویر را به عهده نگرفته است. به نظر می‌رسد تلاش مسوولان در این زمینه ناکافی باشد.
ایران با داشتن دو کویر بزرگ مرکزی و لوت یکی از غنی‌ترین پتانسیل‌های اکوتوریسم را در خاورمیانه داراست. کشوری چون مکزیک که در زمینه اکوتوریسم در حال پیشرفت به شمار می‌آید در نخستین سال‌های رونق اکوتوریسم یعنی بین سال‌های ۹۳ تا ۹۵ پنج میلیون دلار از صحرای «ماگ دالنا» و ۳/۳ میلیون دلار از صحرای «سن ایگناسیو» کسب درآمد کرد. هزینه شرکت در تورهای هشت روزه کویرگردی مصر نیز به ۴۷۵ هزار پوند می‌رسد.