هنگام سپیده دم و با شروع یک صبح مه آلود ویلزی، نخستین پرندگانی که خواندن آواز را شروع می کنند سینه سرخ اروپایی، توکای سیاه و توکای آوازه خوان هستند. با بالا آمدن کامل خورشید گونه های دیگری چون سهره جنگلی و چرخ ریسک آبی نیز به این گروه اضافه می شوند. اما معمولا ۱۰۰ دقیقه طول می کشد تا آواز خود را با پرندگان گروه اول هماهنگ کنند.این الگوی آوازخوانی در میان تمامی پرندگان و در سرتاسر جهان دیده می شود. همین مسئله پرنده شناسان را واداشت تا درصدد کشف عامل تعیین کننده زمان آوازخوانی پرندگان در صبح برآیند. عده ای از دانشمندان معتقدند که توانسته اند توضیحی برای این مسئله پیدا کنند: هر چه چشم یک پرنده بزرگ تر باشد زودتر از سایرین شروع به خواندن آواز می کند.آواز دسته جمعی پرندگان نخستین بار در ۷۰ سال قبل مورد توجه دانشمندان قرار گرفت اما در آن زمان هیچ کس نتوانست در مورد علت آن توضیحی ارایه بدهد.
در حال حاضر، دانشمندان نظریه ای که در اوایل دهه ۶۰ مطرح شد و هرگز مورد آزمایش قرار نگرفت را مورد بازبینی قرار داده اند. طبق این نظریه: حدت بینایی- که با اندازه چشم مشخص می شود- عامل اصلی تعیین کننده زمان آواز خوانی پرندگان در صبح است.رابرت جی توماس (R.J.Thomas ) از دانشگاه بریستول انگلستان و هم تیمی های او به منظور تست این نظریه، همزمان با بالا آمدن خورشید اقدام به ثبت لحظه ای زمان و شدت روشنایی کردند. لازم به ذکر است که این آزمایش در ۷ منطقه جنگلی اروپا انجام شد.
در ادامه پژوهشگران، موقتا ۵۷ پرنده از این گونه ها را اسیر کرده و با استفاده از کولیس قطر تقریبی چشم آنها را اندازه گیری کردند.پژوهشگران در شماره ۲۲ آوریل خلاصه مقالات Royal Society بریتانیا اعلام کردند که میان شدت نور در لحظه ای که پرنده شروع به خواندن آواز می کند و اندازه چشم آن ارتباط قدرتمندی وجود دارد. به گفته توماس: پرندگانی که دارای چشمان درشتی هستند زودتر از سایر پرندگان اقدام به خواندن آواز می کنند. این ارتباط قدرتمند حتی پس از آنکه دانشمندان با استفاده از آمار، خطای ناشی از دخالت فاکتورهای دیگر چون اندازه بدن را از میان بردند نیز به چشم می خورد(همچنان که در شکل دیده می شود قطر تقریبی چشم سینه سرخ اروپایی ۸۰مرتبه بزرگ تر از قطر چشم گنجشک خانگی است و همین مسئله با عث می شود که سینه سرخ اروپایی زودتر از گنجشک خانگی خواندن آواز را شروع کند).
ساندرا وهرنکمپ (Vehrencamp.S) از دانشگاه کورنل می گوید: اثبات این نظریه قابل پیش بینی بود. این مورد یک نمونه عالی از شیوه ای است که نشان می دهد چگونه توانایی های بینایی، رفتارهای ارتباطی موجودات را تحت تاثیر خود قرار می دهد.پرندگان معمولا در سپیده دمان و به هنگام غروب آفتاب، به منظور جلب جفت مناسب، اقدام به خواندن آواز می کنند. علاوه براین با استفاده از این شیوه، قلمرو خود را مشخص و به سایرین در مورد نزدیک شدن به آن هشدار می دهند. اما این کار خطرات بالقوه بسیاری برای آنها به همراه دارد. از جمله اینکه باعث جلب توجه و کشیده شدن شکارچیانی چون جغدهای جنگلی به زیستگاه آنها می شود. خطر دیگری که خواندن آواز دسته جمعی می تواند به دنبال داشته باشد این است که ممکن است صدای زیاد مانع از شنیده شدن صدای خطر توسط پرندگان شود. اما توماس، عقیده دیگری دارد. او معتقد است که آواز دسته جمعی پرندگان کاملا معقولانه به نظر می رسد چرا که آنها پس از دید زدن محیط و مطمئن شدن از محیط اطراف خود شروع به خواندن آواز می کنند.
نظرات بسته شده است.