دِه آباد روستایی در 25 کیلومتری شمال نطنز است که در حاشیه کویر و سر راه بادرود و ابوزیدآباد و کاشان واقع است . از لحاظ تقسیمات کشوری جزو شهرستان نطنز بوده و در بخش امامزاده بادرود قرار دارد . این روستا بر روی طول جغرافیایی 51 درجه و 56 دقیقه و عرض جغرافیایی 33 درجه و 43 دقیقه قرار گرفته است و در شیبی بسیار ملایم واقع است معماری روستا اغلب قدیمی است و بیشتر خانه ها دارای ورودی دالان مانند هستند. مصالح ساختمانی روستا در گذشته خشت و گل بوده و اکنون آجر و آهن و سیمان است مطابق با سرشماری خانه بهداشت ، روستا بیش از 410 خانوار و 1800 نفر جمعیّت دارد شغل بیشتر مردم کشاورزی و دامداری است و بیش از 150 خانوار نیز از طریق اشتغال در ادارات دولتی و کارخانهی ریسندگی دِهآباد و کارگاهها و کارخانجات مستقر در شهرستان امرار معاش میکنند گویش بیش از 80 درصد جمعیّت ، دِهآبادی است و بقیّه نیز به زبان فارسی محلّی سخن میگویند و همین عامل سبب تاثیرگذاری بر این گویش و تاثیرپذیری فارسی محلّی از گویش دِه آبادی شده است .
" دِهآباد " از جمله روستاهایی است که قدمت آن به قبل از اسلام میرسد . قدیمیترین مأخذی که از دِهآباد نام برده دیوان " سیّد ابوالرضا راوندی " مربوط به اوایل قرن ششم هجری است. " سیّد ابوالرضا راوندی " در این مأخذ از دِهآباد با نام " قریه عبّاد " یاد کرده است . دِهآباد ، مانند بسیاری از شهرها و روستاهای دیگر ایران در گذشته گویش مخصوص به خود داشته . این گویش تا حدودی تحت تاثیر فارسی قرار گرفته و به تدریج مفردات و ترکیبات فارسی در آن راه یافتهاست . گویش فعلی دنبالهی گویش قدیم دِهآبادی است که از نوع گویشهای مرکزی ایران به شمار میرود و دِهآبادیها آن را در میان خود حفظ کردهاند .
تنها مأخذی که در آن به گویش دِهآبادی اشاره شدهاست " دایره المعارف ایرانیکا " است که دکتر " احسان یارشاطر " در ذیل مدخل " bădrūdi " گویش دِهآبادی را با گویش " بادرودی " یکی میداند و معتقد است که روستاهای" اریسمان " ،" خالدآباد" ،" فمی " ، " متینآباد " و " سرآسیاب " نیز به این گویش صحبت میکنند . با توجّه به اینکه اینجانب خود از گویشوران دِهآبادی هستم و با گویش آبادیهای مذکور آشنایی دارم نسبت به صحت این مدّعا تردید دارم . اختلاف تلفّظ و معنی بسیاری از واژگان ، پسوندهای مصدری ، نشانهی معرفه ، ضمایر ، صفات ، واجها و … نشانهی آشکار یکسان نبودن گویش بادرودی با گویش آبادیهای غربی آن ( دِهآباد ، فمی و متینآباد ) و شهر خالدآباد است .
نظرات بسته شده است.