همانگونه که از نامش پیداست هنری مرتبط با زرتشتیان ایران می باشد و توسط زرتشتیان نیز ابداع گردیده است.
از آثار باستانشناسی و نقوش طاق بستان در می یابیم که در زمان ساسانیان، زرتشتیان به بافتهای ظریف علاقه فراوان داشته و بر فن بافند گی اقوام دیگر، از اروپا تا چین و ژاپن اثر نهاده و مردم عادی نیز این علاقه به پارچه های ریزباف را پایدار نگهداشته و مهارت در سوزن دوزی را ارج می نهادند، بطوریکه مهارت دختران در سوزن دوزی بخشی از جهیزیه ایشان بشمار می رفت.
در گذشته اندکی پس از زاده شدن فرزند دختر، کار دوختن جامه عروسی او آغاز می شد. سالها وقت لازم بود تا گلدوزی لباس عروس به پایان رسد و آنرا به یک اثر هنری مبدل کند.
زرتشتی دوزی معمولأ با نخ ابریشمی الوان روی پارچه های ریز بافت انجام می شود و نگاره های رایج بیشتر تصاویر درخت، طاووس، گل و نقوش هندسی تشکیل می دهد. نقوشی که با ابریشم الوان دوخته می شود بقدری ظریف است که بخیه های آن را فقط با ذره بین می توان دید و یکی از ویژگیهای این نوع دوخت ترکیب و هماهنمگی کامل رنگها است.