یکی از ویژگیهای بارز شهر یزد که در شهرهای دیگر کمتر به چشم می خورد وجود سقاخانه در این شهر است که این خصیصه را می توان به فرهنگ اسلامی مردم یزد و کویری بودن این منطقه نسبت داد.
حداقل از 5 قرن پیش در یزد سقاخانه وجود داشته و با باور و فرهنگ مردم عجین بوده است. سقاخانه که از دو کلمه سقا و خانه تشکیل شده است از آن جهت بدین نام شهرت یافته که در گذشته «سقا» در کنار آبخوری می ایستاده و بعد از دریافت پول از رهگذران آب مشک خود را در آن خالی می کرده است. در هر صورت سقاخانه محلی متبرک بود برای سیراب کردن تشنگان که ویژگی متبرک بودن آن به اعتقاد مردم نسبت به سقاخانه در گذشته و پیوند عمیق آن با واقعه کربلا و حضرت ابوالفضل (ع) برمی گشت.
گفتنی است در قدیم آنچه باعث بقا و رونق سقاخانه ها می شد نذورات مردم و وجوهات نقدی که در صندوق سقاخانه می انداختند، بود. سقاخانه ها از نظر قداست جایگاه متفاوتی داشتند، برخی از تقدس بالایی برخوردار بودند و برخی جزء سقاخانه های معمولی محسوب می شدند که معروفترین سقاخانه های یزد در گذشته سقاخانه پنجه علی، حضرت عباسی و سقاخانه بازار مسگری بوده است.
لازم به توضیح است که سقاخانه ها بیشتر در مقابل مساجد، آب انبارها، زیارتگاهها و بازارچه ها بوده اند و از جنس مسی، آجری و سنگی بوده اند و اشکال آنها به شکل هاونی، پایه دار و دیواری بوده است.
شایان ذکر است که هم اکنون از تعداد سقاخانه های یزد مخصوصاً در مناطق تازه ساز شهر کم شده است و آبسردکن جای سقاخانه را گرفته است.
نظرات بسته شده است.