جاده سنگفرش کویر با 30 کیلومتر طول و 2.5 متر عمق یکی از عجیب‌ترین سازه‌های انسانی ایران است.
جاده سنگفرش پارک ملی کویر از زیباترین و منحصربه‌فردترین جاذبه‌های ایران و راه ارتباطی مناطق شمالی به شهرهای مرکزی است. این جاده که راه قدیمی خوار به اصفهان است با مهندسی بی‌نظیری در این منطقه احداث شده و شش تا ده متر عرض دارد. این جاده کمی برآمده از زمین‌های اطراف کویری است و به واسطه به کار بردن سنگ‌های فراوان به این نام شهرت یافته است.
این جاده از روستای کهک گرمسار آغاز شده و به کوهپایه‌های سیاه‌کوه می‌رسد. جاده سنگفرشی کویر 30 کیلومتر طول و 2.5 متر عمق دارد.
همچنین در مورد عمق زیاد این جاده می‌گویند:« به دلیل باتلاقی بودن زمین‌های کویری در این نقاط ، برای زیرسازی این جاده حدود 2.5 متر از زمین کنده شده و زیرسازی اصلی جاده با زغالی به ارتفاع بیش از 70 سانتی‌متر ساخته شده تا آب به راحتی داخل زمین فرو کش کند که البته روی این ذغال هم با سنگ‌لاشه و ملاط آهک مفروش شده است.
گفته شده،10 پل کوچک و یک پل بزرگ در مسیر این جاده وجود دارد که دهنه یک مورد از سالم و در بقیه موارد تنها پایه‌های آن باقی مانده است.
این راه از دامنه‌های غربی جاده سیاه‌کوه و حوض قیلوله و حوض‌محمد می‌گذرد. در مسیر این جاده که در بسیاری از برنامه‌های طبیعت‌گردی بازدید از آن نیز وجود دارد، چشمه سبیدآب و مرنجاب، کویرهای زمرود و خوار و ده رشمه در بلوک خوار دیده می‌شود.
این مسیر در محل به‌نام راه‌شاه عباسی معروف است ولی در تمام مسافت سنگفرش نیست. راه سنگفرش سیاه‌کوه از خطوط ارتباطی بزرگ زمان شاه‌عباس برای تردد بین اصفهان و سواحل دریای مازندران و فرح‌آباد استفاده می‌شده است.