حجاری از جمله هنرهای بسیار قدیمی کشورمان میباشد که در اکثر مناطق ایران رواج داشته ولی در سالیان اخیر بواسطه حضور دستگاه های صنعتی، شیوه سنتی آن کم رونق شده است. اما خوشبختانه در شهر تبریزحجاری سنتی، رونقی دوباره یافته و شاهد خلق آثار بسیار زیبا و چشمگیری توسط هنرمندان این رشته دشوار هنری هستیم.
سابقه این هنر نیز در فارس قدمتی دیرینه دارد. کنده کاری بر روی سنگ و حجاریها و مجسمه های عظیم بسیار زیبا و قدرتمند در تخت جمشید و پاسارگاد و نقش رستم باقیمانده از دو هزار و پانصد سال پیش و همچنین آثار دوره اشکانیان و ساسانیان بیانگر عظمت و اهمیت این حرفه در شیراز و فارس است که با ورود اسلام به ایران و منع مجسمه سازی و پیکرتراشی به گونهای دیگر یعنی در قالب کنده کاری نقوش اسلامی منجمله نقوش اسلیمی، گل، پرنده و حیوان د رنما، بدنه و سرستون مساجد و بقاع متبرّکه و همچنین کاخها و عمارتهای مجلّل خودنمائی میکند و در این میان حجّاری خطوط، بخصوص خطوط اسلامی مانند کوفی و نسخ و ثلث شامل آیات قرآنی و ادعیه و همچنین جملات عبرت آموز و اشعار بزرگان علم و ادب با خطوط ایرانی بخصوص نستعلیق همراه با نقوشی از پرنده و انسان و گل و درخت و حیوان اهمیت بسیار زیادی پیدا میکند. که نمونه بارز آن را در قبرستان قدیمی شیراز (دارالسلام) میتوان یافت. گنجینه ای عظیم و تاریخی با قدمت بیش از هزار سال که بخش اندکی از آن در قالب «موزه سنگ» واقع در تکیه هفت تنان شیراز به چشم میخورد. امّا متأسفانه بخش مهمّ دیگری از آن دستخوش ویرانی و تاراج گردیده و هم اکنون اندکی از آنها باقی است.
شیوه کار:
سنگ مناسب پس از انتخاب در اندازه مورد نیاز برش داده شده و پس از آن طرح اولیه بر روی آن پیاده می شود و سپس با قلم تخت فضای مثبت (طرح) دورگیری و فضای منفی تراش داده شده و خالی می گردد. سپس خود کار (طرح) شکل دهی و پرداخت می شود.