این شهر باستانی واقع در جوار شهر خضری دشتبیاض .تماما از بین رفته و آنچه باقی مانده پی های سنگی و کوچه و معابریست که با اندکی دقت قابل رویت است . سفالهای باقیمانده آن از دوره تاریخی قبل و بعد از اسلام حکایت دارد.درخت چنار کهنسال آن با عمر دو هزار ساله تنها یادگار باقی مانده از دوران پرجنب وجوش این شهر باستانی می باشد.محیط تنه آن به 18متر میرسید و بر اثر آتش سوزی بخش اعظم آن سوخته اما مجددا روئیده است .از این شهر درمعجم البلدان به اسفیدر ستاق یاد شده و بعد از استیلای عرب به دشت بیاض تغییر نام یافته است.حمد اله مستوفی می نویسد<قصبه دشت بیاض را فارس گویند و بزرگانی همچون ولی دشت بیاضی و امیر حبیب دشت بیاضی که درهمراهی امیر تیمور بوده و درمصاحبت امیر جمشید قارنی از این شهر بوده اند.
درکتاب احسن التقاسیم مقدسی به شهر فارس اشاره شده که از شهر های آباد دوره ساسانی و اوایل اسلام بوده با توجه به مطابقت دوره و وجود دو هزار ساله و غار تاریخی فارسان و گستردگی محوطه باستانی و پراکندگی زیاد سفالها وجود شهر باستانی فارس که مقدسی بدان اشاره کرده را در این محل به اثبات می رساند.
نظرات بسته شده است.