آثار به جا مانده از قلعه سلاسل در اثر جنگهای متمادی و حوادثی چون سیل و زلزله به کلی ویران شده است. محل قرار گرفتن این قلعه روی یک بلندی و مشرف بر رودخانه«شطیط»است.
در مورد وجه تسمیه قلعه سلاسل افسانهای وجود دارد که براساس آن سلاسل نام غلام والی فارس بوده که پس از رسیدن به حکومت شوشتر این قلعه را بنا نموده است. وی سپس علیه والی فارس طغیان کرده از طرف والی فارس قلعه محاصره میشود که مدت این محاصره 6 ماه بوده است. والی چون کاری از پیش نبرده منصرف گردیده و موقع مراجعت، سلاسل به طرف والی آمده و گفته: من آدم سرکشی نیستم زیرا فقط میخواستم استحکام و دوام این قلعه را به شما نشان بدهم، پس والی او را به حکومت آن منطقه برگزیده است.
رود«داریان» که ابتدای آن در ضلع شمالی قلعه سلاسل است، از آثار با ارزش قلعه به شمار میرود. آب رود داریان به وسیله دو مجرای آبرسانی از رود «مافاریان»در قلعه جاری است و در مسیر تقریباً مستقیم از دل سنگ میگذرد و در خارج شهر، درست از محلی که خندق سلاسل شروع میشود، شهر را در بر میگیرد و هر چه پیشتر میرود، فاصله آن از شطیط افزون میشود.
در دورههای بعد، دو مجرای دیگر به منظور آب رسانی به نهر داریان در سمت شرق نهر قدیمی حفر شدهاند، و ابتدای مجرای نخستین مسدود شده است. مجرای آب رسانی کنونی در شمال قلعه سلاسل و هم سطح مافاریان قرار دارد. بر روی مجرای شرقی، سازمان آب تأسیساتی ایجاد کرده است.
آب این دو مجرا در زیر قلعه سلاسل یکی شده و از مجرای مشترکی به نهر داریان میریزد. برای رسیدن به نهر داریان، دو ردیف پلکان ساختهاند. پلکان اول با 8 پله و به عرض 9/1 متر، ایجاد شده است. پس از این پلکان سطح نسبتاً وسیعی دیده میشود که آن را میتوان پاگرد پلکان اول به حساب آورد. در سمت راست پلکان اول، پلکان دوم دیده میشود که نسبت به پلکان اول تیزتر و ارتفاع هر پله آن بلندتر است. این پلکان به محوطه سربازی منتهی میگرددکه نهر داریان از آنجا شروع میشود.
در این محوطه و در کنار نهرداریان، حوض سنگی کوچکی دیده میشود که در موقع طغیان رو داریان، آب در آن جمع میشود. روبروی حوض مزبور تونلی وجود دارد که به شبستانی با دیوارهای صاف منتهی میشود و انتهای آن به صورت غاری مدور است. در جبهه شمالی پلکان دوم، پلکان دیگری دیده میشود که مستقیماً به حاشیه رودخانه مافاریان میرسد.
به طور کلی این قلعه در گذشته، دارای حیاطهای بزرگ، تأسیسات نظامی، حمامها، برجها و سربازخانه بوده که در حال حاضر بخشهای عمده آن تخریب شده است. در قرن 11 هجری و برای آخرین بار به سال 1307 هـ.ق توسط حسین قلیخان نظام مافی مرمت گردیده است