این قلعه که در جنوب شرقی شهر بیرجند و در روستای نصرت آباد بخش «در میان» قرار دارد، از مهمترین قلعههای اسماعیلیان در منطقه به شمار میرود. زیرا پس از منطقه الموت و قلعه معروف آن این قلعه به لحاظ دارا بودن موقعیت ویژه در منطقه، دومین مرکز دفاعی اسماعیلیان در ایران بوده است. در این قلعه سه بخش عمده وجود دارد که عبارتند از بخش غربی، بخش مرکزی و بخش شرقی.
در غربیترین به شقلعه و برفراز کوه بقایای بناهایی که به صورت تلی از خاک درآمده است دیده
میشود. این بخش قلعه به وسیله یک راهروی باریک که عرض آن حدود سه متر است، به بخش مرکزی قلعه منتهی میشود.
بخش مرکزی نسبت به سایر قسمتها سالمتر مانده و بقایای معماری آن قابل تشخیص است و معماری آن شامل راهروها، اتاقها و تالارهای بزرگی است که از سنگ ساخته شدهاند. پوشش سقف اتاقهای این قسمت به شکل قوسهای جناغی سنگی است.
بخش سوم در شرق قلعه قرار دارد که در آن حصار بیرونی قلعه و تعدادی از برجها قابل تشخیص است. درمحوطه قلعه تعداد قابل توجهی آجر پراکنده وجود دارد که به شکلهای مربع، مستطیل و شش ضلعی هستند. آجرهای مزبور را که تصاویر حیوانات و گیاهان بر روی آنها نقش بسته است جهت تزیین بخشهای مختلف قلعه به کار میبردند. همچنین در محوطه قلعه، قطعه سفالهایی به صورت پراکنده وجود دارند که به صورت پراکنده وجود دارند که به دورههای بعد از اسلام تعلق دارند. برخی از سفالها از نوع لعابدار هستند که با رنگهای آبی، سبز، فیروزهای و زرد رنگآمیزی شدهاند و بعضی از آنها دارای نقشهای برجسته میباشند. این قلعه تاریخ از جمله آثار ارزشمندی است که در خراسان جنوبی قرار دارد.