این سنت در روستای خورهه در شامگاه چهاردهم ماه رمضان-شب تولد حضرت امام حسن(ع) – برگزار می‌شود با تاریک شدن هوا، نوجوانان و کودکان به دسته‌هایی تقسیم می‌شوند و به در خانه‌ها می‌روند و اشعاری می‌خوانند. یکی از افراد گروه که از همه بزرگتر است با صدای بلند شعری می‌خواند و دیگران در پایان آن با صدای بلند اهُواهُو می‌گویند.این گروه‌ها معمولاً به در منازلی می‌روند که فرزند پسر کوچکی داشته‌باشد. حال اگر نام فرزند کوچک یک خانواده " عادل" باشد، این ابیات به صورت زیر خوانده می شود:
تک خوان: گروه کُر:
عادل خان شمائید اهُواهُو
از قلعه در نیایید اهُواهُو
که مردم دشمنت‌اند اهُواهُو
به قصد کشتنت‌اند اهُواهُو
بلبلان ریختند بر سر چنار اهُواهُو
جیک جیک می‌کنند اشرفی بیار اهُواهُو
خرکی خریده‌ام اهُواهُو
دمکش بریده‌اند اهُواهُو
یه چوب می‌زنم می‌خوابه اهُواهُو
یه چوب می‌زنم پا میشه اهُواهُو
………
آجیل بیار زودی اهُواهُو
در پایان اشعار معمولاً پسر کوچک خانواده مقداری آجیل و تنقلات برای گروه مورد نظر می‌آورد. اگر صاحبخانه دیرآجیل را بیاورد دوباره اشعار فوق به همان شکل قبلی توسط سرگروه خوانده می شود.
