مراسم برف چال

مراسم برف چال عبارت است از: جمع‏آوری و ریختن برف در یخچالی که گفته می‏شود در نیمه اول قرن نهم هجری قمری ساخته شده و حدود شش قرن قدمت دارد. هر ساله مردان روستاهای اسک، نیاک و سایر روستاهای همجوار برحسب رسمی که سیدحسن ولی از اجداد آنان بنیاد نهاده است، در روزی معین از فصل بهار، آخرین بقایای برف‏های زمستانی را از کوهستان به داخل یخچال حمل می‏کنند. یک روز قبل از برگزاری این مراسم، زنان روستایی با استفاده از آرد نذری و آب چشمه‏های معدنی اسک خمیری آماده می‏کنند و در محوطه آرامگاه سیدحسن ولی (که در روستای نیاک واقع شده است) نانی می‏پزند و در همین حال نوعروسان روستایی، شیرینی، رشته و تخم‏مرغ رنگی آماده می‏کنند. شب هنگام آن‏ها را به عنوان غذا بین مردان که در مراسم شرکت دارند، تقسیم می‏کنند.

در روز اجرای مراسم، کلیه مردان به جز سال‏خوردگان و بیمارانی که قادر به حرکت نیستند، از روستا خارج می‏شوند و در غیاب آن‏ها زن‏ها امور روستا را می‏چرخانند و برای آن‏که مطمئن باشند مردی وارد روستا نمی‏شود، از بین خود نگهبانانی انتخاب می‏کنند و در گذرگاه و کنار پل می‏گمارند و چون هیچ مردی در روستا حضور ندارد، زنان با آزادی کامل و سر و وضعی آراسته، در محوطه‏ای گرد می‏آیند و به شادمانی و انجام بازی‏های مختلف می‏پردازند. همزمان با این مراسم که در روستا جریان دارد، مردانی که به کوهستان رفته‏اند، هر کدام با توجه به توان و نیروی بدنی خود و استفاده از امکانات موجود می‏کوشند تا قبل از رسیدن ظهر، یخچال را پر از برف کنند. آن‏گاه در لطافت هوای بهاری، بر گستره دشت سفره‏ای گسترده می‏شود و مردان خسته از کار، فارغ از هرگونه دغدغه و نفای بر سر یک سفره می‏نشینند و پس از رفع خستگی عازم خانه‏های خود می‏شوند. انجام کلیه مراسم برف چال در «اسک» ضمن آن که نشانه‏ای از تعاون و همیاری روستائیان ناحیه است، به کینه‏ها و کدورت‏هایی هم که در طول سال بین مردم ایجاد شده پایان می‏بخشد و با تأمین آب مورد نیاز دام‏داران در تابستان به رونق دام‏داری در منطقه نیز کمک می‏کند.