مراسم طلب باران (کل الیکوسه)

در مواقع خشکسالی که بارندگی دیر می‌شود یک نفر ا دم کوسه (بی‌ریش و سبیل) را انتخاب می‌کنند و برایش ریش و سبیل می‌گذارند. یک کیسۀ چرمی بزرگ را نیز روی سرش قرار می‌دهند؛ لباس های گشادی به تنش می‌کنند و کیسه‌ای را هم روی دوشش می‌گذارند. سپس عدۀ زیادی دور او را گرفته و با هم دسته جمعی به در خانه‌ها می‌روند و شروع می‌کنند به خواندن این شعرها:
هار هار هارونک خدا بزن بارونک
سی او عیال دارون خدا بزن بارونک
گندما که زیر خاکن ز تشنئی هلاکن
هر هار هارونک خدا بزن بارونک
آنگاه شخصی که به در خانه یا چادرش رفته اند، مقداری آرد یا گندم به آنها می‌دهد، اما در ابتدای امر کمی آب روی سر آنها می‌ریزد. به همین ترتیب این کار تا شب ادامه پیدا می‌کند. بعد با آردهایی که بدست آورده‌اند نان می‌پزند و در میان آنها چوب کوچکی نیز پنهان می‌کنند، آنگاه نان‌ها را تقسیم می‌کنند که در حضور جمع خورده شود. کسی که چوب از نانش در بیاید او را می‌گیرند و آنقدر می‌زنند تا یک نفر بیاید و ضمانت کند و بگوید که مثلاً تا فلان روز باران می‌بارد. اگر تا روز تعیین شده باران نبارد ضامن او را کتک می‌زنند تا یک نفر دیگر بیاید و ضامن او شود. این کار تا آمدن باران ادامه دارد.