این بنای تاریخی مذهبی به استناد کتبیه سر در آن در سال 1230 هجری قمری توسط فردی بنام میر سمیع بنا شد. بنای اولیه آن با خشت و گل بوده و در سال 1341توسط کربلائی حسن بهشتی تجدید بنا گردید اما در زلزله 9شهریور 1347تخریب ومجددا در سال 1351بازسازی شد.با توجه به مصالح موجود و شواهد تاریخی احتمالا بنای مسجد خضری مربوط به دوره صفویه می باشد.
این مکان شامل دو قسمت است یکی مسجد و دیگری حسینیه که کاملا چسبیده هستند و در ظاهر یک واحد محسوب میشوند.زیر بنای مسجد 565متر و زیر بنای حسینیه 385که در مجموع 1000متر مربع وسعت دارد.
این بنا دارای دو شبستان چسبیده به هم بوده که یکی از شبستانها در سمت شمالی قرار داشته و ستوندار بوده وپوشش آن طاق وچشمه است که چشمه ها با گنبد های عرقچین پوشیده شده بر روی سر ستونهای بسیار ساده ستونهای مسجد سوار شده است شبستان جنوبی دارای سه دالان طویل بوده و هر دالان توسط دیواری از دیگر دالانها جدا شده و توسط روزنه هایی که در دیوارها ایجاد شده دالانها با یکدیگرمرتبط اند محراب اصلی بنا که بسیار ساده می باشد در این بخش از شبستان قرار دارد.پوشش راهروها گهواره ای و با طاق نیم دایره اجرا شده ورودی این بنا بسیار ساده بوده که از طریق یک راهروی کوتاه با شبستان ستوندار شمالی ارتباط دارد.نمای بنا آجر با بند کشی فتیله ای بوده که د رحال حاضر بر روی آن یک لایه اندود سیمان کشیده شده است . دو ورودی دیگر در اضلاع غربی و شمالی قرار داردکه از آنها به ندرت استفاده می شود.
علاوه بر مسجد آب انبار بسیار بزرگی که به قدمت مسجد می باشد در جوارآن واقع است.این آب انبار نیز به هنگام بازسازی مسجد مرمت شد.آب سرد و شیرین وگوارایی را برای تشنگان فراهم نمود.هم اکنون نیز مورد استفاده می باشد.این تنها آب انبار بجا مانده از آب انبارهای متعددی است که از شهر خضری قبل از زلزله 47وجود داشته است. بنا بر این حفاظت آن به عنوان یک اثر تاریخی باستانی حایز اهمیت میباشد.
این مسجد در فاصله 300متری بزرگراه آسیایی مشهد –زاهدان و در جوار پارک جنگلی قرار دارد.در صورت برنامه ریزی می تواند مجتمع رفاهی خدماتی خوبی جهت استراحت زوار ومسافران باشد.
با توجه به اینکه شهر قدیمی خضری در اطراف مسجد جامع قرار داشته محدوده حریم مسجد از جهت باستان شناسی اهمیت خاصی دارد.این مسجد به شماره 6653در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است.
نظرات بسته شده است.