این بنا درضلع شرقی صحن بقعه شیخ شهاب الدین اهری، دربخش جنوبی شهر، واقع گردیده و به همراه دیگر بخش های این بقعه، در دوره صفوی- به احتمال زیاد، به روزگاه شاه عباس اول- برمزار شیخ ساخته شده است . مسجد، با طرح مستطیل شکل، با پوشش طاق و تویزه، مزین به گچبری، نقاشی و مقرنس کاری است . بخش عمده ای ازنمای داخلی مسجد، با گچبری و نقاشی تزیین یافته که ازاین نظر، با بقعه شیخ امین الدین جبرئیل درکلخوران اردبیل شباهت دارد و به نظر می رسد که توسط یک استاد اجرا شده باشد . درسمت شرقی دیوار جنوبی این مسجد، به ارتفاع یک مترو نیم، قاب کوچک مستطیل شکلی گچبری شده که در وسط آن، دستخطی از شیخ بهاء الدین عاملی برجای مانده است:" در عشر ثالث شهر شعبان المعظم درسنه 1018 به زیارت این مزار فایض الانوار مشرف شدم . به قرآن مجید که وقف مزار بود، تفأل شد که مرتبه شیخ شهاب الدین علیه التحیه والرضوان در درگاه خداوندی چه مقدار می باشد، این آیه کریمه به فال آمد : یبشرهم ربهم برحمه منه و رضوان" . چهار قاب دیگر نیز برروی همان دیوار گچبری شده که نوشته هیچ یک برجای نمانده است . درضلع جنوبی مسجد، محرابی با دوحاشیه مقرنس کاری و لوحه ای به خط ثلث مورخ 1189 ه-. ق تعبیه شده است :" من عظام توفیقات الله سبحان انه وفق الامیرالکبیر مصطفی قلی خان به تعمیر هذه بقعه الشریفه فی سنه تسع وثمانین بعد المائه والالف ". مجموعه بقعه شیخ شهاب الدین اهری به شماره 179 به ثبت تاریخی رسیده است .
