این بنا در دویست متری گورستان تاریخی قدمگاه، یک کیلومتری دهکده بادامیار و درجنوب شرقی آذرشهر، در دل تپه ای صخره ای کنده شده است . درخصوص کارکرد و تاریخ ساخت بنای اولیه اطلاعاتی در دست نیست . عده ای ازمحققان بر این عقیده اند که اینجا دراصل محرابه ای ازآیین مهری بوده که در دوره مغول به تکیه و محل اعتکاف و سپس به مسجد تبدیل یافته است . بنای این مسجد، ازدو قسمت دالان ورودی و فضای گنبدی تشکیل شده است . طاق ورودی مسجد، ازقطعه سنگ یکپارچه ای با قوس جناغی حجاری شده و درحال حاضر به طرز نامناسبی بر روی قطعات سنگی قرار گرفته است . ازاین درگاه، به دالانی به طول 9 و عرض و ارتفاع متوسط 60/1و50/2 متر و پس ازآن به دهلیز وسیعتری به طول 50/4 و عرض 20/3 و ارتفاع متغییر 70/2 تا 4 متر وارد می شویم . ازاین دهلیز نیز وارد فضای گنبدی شکل وسیعی به قطر55/15متر می شویم که به صورت دایره کامل و جدار و پوشش گنبدی در دل تپه ای صخره ای کنده شده است . جدار و پوشش گنبدی مسجد، با قوس نیم بیضی، به ارتفاع 80/11 متر، در رأس دارای روزنه ای مدور جهت نورگیری و تهویه است . جدار مسجد، ساده و فاقد تزیینات خاصی است . تنها در سمت جنوبی، محراب و دراطراف، طاقچه های کوچکتری جهت قراردادن شمع و چراغ تعبیه شده است . محراب مسجد با تزیینات مقرنس به شیوه صفوی احتمالا سال ها بعد ازساخت بنا بدان افزوده شده است؛ چرا که درهیچ یک ازمحورهای اصلی بنا قرارندارد . کف مسجد با سنگ های بزرگ مفروش شده است . بنا دارای دری چوبی و ساده و فاقد هرگونه کتیبه و نوشته است. این بنا به شماره 779 به ثبت تاریخی رسیده است .
