این بنا درمحله لیل آباد شهرستان خسروشهر(خسروشاه)، در 30 کیلومتری جنوب غربی تبریز واقع است و ازآثار قابل توجه و گمنام دوره صفویه به شمار می رود . اهالی شهر، این مسجد را "یازیلی مسجد" می گویند که به زبان آذری به معنای "مسجد نوشته دار" است . این نام به آن جهت به این مسجد داده شده که تمام سقف آن پوشیده از "نوشته " است . طول و عرض بنای مسجد، 8×11متر است و چهار ستون چوبی متناسب، سقف آن را نگه داشته است . در ورودی مسجد، درجانب شرقی دیوار شمالی واقع شده و سنگ نبشته ای بر بالای آن نصب گردیده که ازمضمون آن برمی آید که حاجی اسد نامی در دوران سلطنت شاه سلیمان صفوی، این مسجد را بنا و اموالی را برآن وقف کرده است . ضمنا رقم این کتیبه چنین است: "سهی فیه محمد سعید کتبه محمد حسین الحسینی " . بنای مسجد با خشت خام صورت گرفته و ضخامت دیوارهای آن، هشتاد سانتی متر است . داخل مسجد، پوشش گچی و بیرون آن، پوشش کاهگلی دارد(تا سال1354). مسجد هنوز هیأت نخستین خود را به خوبی حفظ کرده است . گچبری بدیعی دور تا دور مسجد را مانند کمربند زرینی زینت بخشیده است . جوانب محراب مقرنس مسجد نیز ازهمین تزیین بهره مند است . چند گل شش پر، متشکل ازشش کلمه "یا جلیل" و دو ترنج محیط برکلمه "یا علی "، زینت جوانب محراب را تکمیل می کند . ماده تاریخ بنا، دربالای گوشه غربی بنا نوشته شده و مضمون آن چنین است . " قد بنی هذالمسجد الجدید فی زمان دوله سلطان سلاطین الزمان واعدل خواقین الدوران قامع اساس الجور والطغیان السلطان بن السلطان والخاقان بن الخاقان ابوالنصر ابوا لفتح ابوا لغازی السلطان شاه سلیمان الصفوی الموسوی بهادرخان خلدالله ملکه و دولته فی شهر رجب المرجب سنه تسعین والف [1090]". در پایین این کتیبه، چند حدیث وپایین تر ازآن، یک رباعی فارسی نوشته شده است . مضامین دیگر کتیبه های سقف مسجد، آیات، احادیث و اشعار بندآموز به زبان عربی و فارسی است.
