انسان همواره با دخالت در نظام پیچیدهٔ اکوسیستم‌هاى طبیعى موجب به خطر انداختن حیات خود و سایر موجودات گردیده است. به منظور تضمین بقا و تداوم اکولوژیک و حفظ تنوع ژنتیکى جانوران، انتخاب قسمت‌هایى از طبیعت و تحت حفاظت قرار دادن آن به صورت یک ذخیره‌گاه زیستى براى نسل امروز و نسل‌هاى آینده ضرورت یافته است. براى حصول به چنین هدفى سیاست‌هاى مختلفى به کار گرفته شده که معتبرترین آن‌ها طبقه‌بندى ده‌گانهٔ اتحادیهٔ بین‌المللى حفاظت از محیط و منابع طبیعى است. براین اساس در ایران نیز مناطقى برگزیده شده و تحت عنوان ذخیره‌گاه زیستى و مناطق حفاظت شده اداره مى‌شوند.
در استان کرمان به لحاظ موقعیت جغرافیایى، طبیعى و شرایط اقلیمى، گونه‌هاى مختلف حیوانات وحشى و اهلى در قسمت‌هاى کوهستانى و جلگه‌اى آن زندگى مى‌کنند. به همین خاطر نیز مناطقى از محدودهٔ استان تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار گرفته و از نظر صید وشکار جزء نواحى ممنوع اعلام شده است. از مناطق حفاظت شدهٔ استان که ویژگى‌هایى درخور توجه دارند مى‌توان به مناطق خَبر و ارزوئیه بافت اشاره کرد. در این نواحى پرندگانى نظیر کبک، تیهو، سینه سیاه و انواع قوش و شاهین و کبوتر وحشى زندگى مى‌کنند. در نواحى سردسیرى و گرمسیرى استان نیز حیواناتى مانند پلنگ، یوزپلنگ، گرگ، روباه، خرس سیاه، شغال، کفتار، خرگوش، انواع مار، کل، بز، میش، قوچ زندگى مى‌کنند و در دشت‌ها گورخر نیز وجود دارد که قبلاً تعداد گورخرها زیاد بوده‌اند ولى در اثر شکار بى‌رویه، نسل آن در حال نابودى است.
این نوع مناطق نیز جهانگردان ویژه‌اى دارند و معمولاً علاقه‌مندان طبیعت، حیات وحش و پژوهشگران زیست‌شناسى و غیره از این نوع نواحى دیدن مى‌کنند.
