منطقه حفاظت شده سیاه رود

نام انگلیسی :  Haray-e Minab protected area     نام فارسی :  منطقه حفاظت شده سیاه رود

این منطقه با مساحت 28289 هکتار در سال 1378 حفاظت شده اعلام شد. منطقه ای است کوهستانی با رودخانه های فراوان در استان گیلان. سیاه رود به طور عمده از جنگل های با ارزش هیرکانی پوشیده شده است.

گونه های درختی مهم آن عباتند از: راش، آزاد، لیلکی، بلند مازو، ممرز، انجیلی، توسکاهای ییلاقی و قشلاقی، پلت، گیلاس وحشی و… مرال، شوکا، پلنگ، خرس قهوه ای، گراز، شغال، روباه معمولی، تشی، گربه جنگلی، جغد کوچک، راسو، آبیا، کبک، دارکوب، عقاب طلایی از جانوران مهم منطقه به شمار می روند.اثر طبیعی ملی سوسن سفید در حاشیه جنوبی این منطقه قرار دارد.

منطقه جنلگی سیاهرود در 35 کیلومتری شمال شرقی شهرستان رودبار واقع شده که از شمال به حوزه آبخیز شماره 22 انجیل بن و رودخانه سفید رود و از جنوب به حوزه آبخیز شماره 20 رودبار و از شرق به مراتع دیلمان و عمارلو و از غرب به رودخانه سفید رود محدود می باشد . این منطقه در مختصات چغرافیایی طول شرقی E495045 – E493201 و عرض شمالی N365426 – N364404  قرار دارد . این منطقه در تاریخ 15/10/1378 مورد حفاظت قرار گرفت . مساحت منطقه مذکور 65/28289 هکتار بوده که حدود 5 الی 6 هزار هکتار آن جنگلهای نیمه متراکم و بقیه اراضی مرتعی و اراضی کشاورزی و درختان جنگلی پراکنده است . حداقل ارتفاع منطقه در ناحیه غربی به 400 متر می رسد .منطقه مذکور تماماً کوهستانی و دارای عرصه های جنگلی متراکم و پراکنده ، اراضی مرتعی و اراضی کشاورزی وسیع ، دره های عمیق و پرآب ، مناطق صخره ای ، چشمه سارهای متعدد و رودخانه های دائمی است . روستاهای زیادی در داخل محدوده این منطقه پراکنده و جاده آسفالته توتکابن به داماش از وسط منطقه عبور کرده و قله بلند درفک در ناحیه شمالی آن قرار گرفته و براساس بازدید و بررسیهای بعمل آمده در مجموع حدود یک  سوم از سطح کل آن به معنای واقعی جنگلی است .

این منطقه دارای چشم اندازهای طبیعی و زیبایی است که در جذب توریسم میتواند مثمرثمر باشد . در خصوص وضعیت پوشش گیاهی براساس بررسیهای بعمل آمده حدود 3 الی 4 هزار هکتار از عرصه های طبیعی منطقه در ارتفاعات پائین دست پوشیده از درختان پراکنده زربین است . در حدود 5 الی 6 هزار هکتار از کل منطقه در ارتفاعات بالادست ناحیه شمالی و جنوبی به صورت قطعات پراکنده پوشیده از جنگلهای انبوه است که مهمترین گونه های آن عبارتند از : راش ، ممرز ، بلوط ، افرا ، نمدار ، انجیلی ، سرخدار ، خرمندی ، گردو ، گیلاس وحشی و زالزالک است . قسمت اعظم منطقه اراضی مرتعی و کشاورزی است که در ناحیه جنوبی بخش اراضی مرتعی منطقه رویشگاه اثر طبیعی ملی سوسن چلچراغ که قبلاً به ثبت رسیده و جزء مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است .

از مهمترین گونه های جانوری این منطقه میتوان به مرال ، شوکا ، پلنگ ، خرس ، گراز ، گربه جنگلی ، شغال ، تشی ، راسو و پرندگانی نظیر ، کبک ، ابیا ، دارکوب ، عقاب جنگلی ، دلیچه و بحری اشاره نمود .

حدود منطقه:
شمالا : از غرب به شرق ، از غار اسپهبدان آغاز و روی یال تا قله درفک و روستا ی لارنه از آنجا به سمت جنوب غربی تا  روستای کوله مرز  امتداد دارد.
غربا : از شمال به جنوب ، از  روستای کوله مرز  و حد غربی روستای انار کول تا حد شمالی روستا های چاک ، پشتیان ، راجعون ادامه یافته به سمت جنوب از روستا های پلنگ دره ، رشی و حد شرقی روستا های چلگا سر، حاجی ده ، حاجی شیر کیا عبور نموده و با عبور ازحد غربی روستای سیدان به سمت غرب تا روستای سی سر علیشارود ادامه دارد و از این روستا به سمت جنوب به حد شرقی روستای مرجان آباد و هرزویل محدود می گردد.
جنوبا : از شرق به غرب ،از حد شرقی روستای هرزویل  و قله خورندشت روی یال به سمت شرق از حد شمالی روستاهای دربند خلخال و داغداغان در امتداد یال ادامه یافته به حد شمالی معدن سنگ سیمان و بیورزین تا قلعه جان و قله لارچاک ختم می شود .
شرقا :از جنوب به شمال از قله خورندشت و و قله لارچاک و حد شمالی معدن سنگ سیمان و بیورزین به سمت شمال در امتداد یال تا حد غربی روستای حشمت آباد سپس به سمت غرب با عبور از روستای ویشان و حد جنوبی روستای پس طالکوه و حد شمالی طالکوه در امتداد شمال شرقی و یال تا حد شرقی روستای ناوه ادامه دارد و از این نقطه مجددا به سمت شرق تا شاه شهیدان ادامه یافته است .
-وجود پاسگاه محیط بانی داماش رودبار داخل محدوده
تعارضات:وجود مستثنیات اشخاص و جوامع محلی و روستاهها داخل منطقه