منطقه حفاظت شده «گنو» در فاصله ۵۰ کیلومترى شمال بندرعباس به علت شرایط خاص آب و هوایى مطلوب، جاده دسترسى و چشم انداز طبیعى زیبا از جاذبه هاى تفرجگاهى زیادى برخوردار است. این منطقه با وسعت ۲۷ هزار و ۵۰۰ هکتار به علت داشتن تنوع زیستگاهى از جمله مناطق دشتى و تپه اى، مناطق خشک و استپى، زیستگاه نمونه هاى خاص به نام «جبیر» است. این منطقه همچنین با دارا بودن گونه هاى بومى «اندهیک» ، در سطح جهان منحصر به فرد است که از جمله آن مى توان به گونه هاى جانورى چون مارمولک «آگاما» و ماهى آب معدنى و گونه هاى گیاهى بادام «وندل بوم» و پامچال صخره اى اشاره کرد. منطقه حفاظت شده گنو، نام خود را از کوه گنو که در داخل منطقه واقع شده، برگرفته است. این کوه یکى از ۳ کوه مرتفع و شناخته شده بندرعباس است و بعد از کوه فارغان (هماک)، دومین کوه بلند این شهرستان محسوب مى شود که بلندى آن از سطح دریا ۲ هزار و ۳۴ متر است. مرزهاى قانونى منطقه حفاظت شده گنو، از شمال به رودخانه تنگ باغ، بندر آگاه، چى منگان، رودخانه گردگنو، اراضى سلطان شاه و رودخانه سد گز، از شرق به جاده اصلى بندرعباس – سیرجان، از جنوب به جاده بندرعباس – بندرلنگه از محل پمپ بنزین تا پل رودخانه کل و از غرب به رودخانه کل محدود مى شود.
کوهستان گنو با ابعادى معادل ۳۴ کیلومتر طول و ۵ تا ۱۵ کیلومتر عرض، مساحتى بالغ بر ۳۵۰ کیلومتر مربع را دربرمى گیرد و منطقه حفاظت شده، بخش اعظم این کوه را در خود جاى داده است. یکى از مهمترین منابع آبى منطقه حفاظت شده گنو چشمه هاى آب گرم گنو است. این چشمه ها از نظر خواص دارویى کانون هاى شناخته شده اى هستند و از دیرباز مورد استفاده اهالى محلى و یا مسافران قرار گرفته اند. استفاده از این چشمه ها، با وجود سابقه و شهرت خود تحت مدیریت مناسبى قرار ندارند و مى توان گفت، به عنوان یک کانون تفرجگاهى کم نظیر، فاقد هرگونه عرضه مناسب در برخورد با ارزش هاى خود هستند. این چشمه ها که در شمال غربى منطقه واقع شده اند، گرچه براى ساخت تفرجگاه (تفرج متمرکز) داراى پتانسیل طبیعى بالایى نظیر فضاى سبز، نخلستان، آب، پستى و بلندى مناسب، اراضى باز و مسطح، چشم اندازهاى طبیعى زیبا اعم از تپه ماهور، صخره و درختزار هستند و مى توانند از طریق توسعه فیزیکى، ایجاد امکانات ، تسهیلات و زیباسازى، خدمات تفرجگاهى پرتقاضایى را عرضه کنند ولى همچنان بدون هرگونه برنامه ریزى به نامناسب ترین شکل، مورد استفاده قرار گرفته و روز به روز از کیفیت مطلوب خود دور مى شوند. چشمه هاى آبگرم، امروز یکى از مهمترین کانون هاى جذب توریست به شمار مى روند؛ این چشمه ها شاید یکى از کانون هاى گردشگرى نادرى باشند که در سطح فرامرزى از تقاضاى بالایى برخوردارند. نمونه استفاده هوشمندانه از این نوع چشمه ها را مى توان در دهکده «روستاق» در نزدیکى شهر «صحار» در عمان نام برد.
در این دهکده یکنواخت و کویرى که از نظر زیبایى شناختى به طور چشمگیرى از گنو در سطح پائین تر قرار دارد و فاقد کمترین قابلیت طبیعى است، با اعمال مدیریتى مناسب، با زیباسازى محیط و هدایت بهداشتى آب چشمه ها، همراه با معمارى موزون و قابل تحسین، به یکى از مراکز پرطرفدار گردشگران تبدیل شده است. با توجه به چشم اندازهاى طبیعى و زیباى محیط چشمه هاى آبگرم گنو، مى توان از این قابلیت ویژه استفاده کرده و کانونى پرتقاضا و زیبایى را براى جهانگردان و ایرانگردان به وجود آورد. همچنین گروهى از گیاهان کوه گنو به عنوان گیاهان دارویى و معطره مورد استفاده ساکنان روستاها و بومیان منطقه قرار مى گیرند. کلپوره، پونه مظفریان، زیره، کاسیا، بومادران و مهرخوش از جمله گیاهان دارویى شناخته شده این منطقه هستند. تنوع جانوران مهره دار در منطقه حفاظت شده گنو شامل: ماهیان، دوزیستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران است. ماهى «آفاینوس گینوئیس» تنها ماهى آب هاى داخل این منطقه محسوب مى شود و در جهان منحصر به آب گرم گنو است. دوزیستان منطقه حفاظت شده گنو را حدود ۵ گونه از وزغ ها و قورباغه ها تشکیل مى دهند که به طور عمده در آب هاى راکد اطراف رودخانه ها و چشمه هاى منطقه یافت مى شوند. خزندگان منطقه نیز نسبت به دوزیستان از تنوع بیشترى برخوردار و به دو گروه مارمولک ها و مارها تعلق دارند. پرندگان منطقه حفاظت شده گنو اغلب از پرندگان درخت زى و بوته زى تشکیل شده اند که جزو سبک بالان محسوب مى شوند. دال سیاه، دلیجه، هما، کبک، تیهو، چکاوک سنگلاخ، پى پت نوک دراز، چلچه دمگاه سفید، بلبل خرما و… از جمله پرندگان زیباى منطقه هستند. همچنین پستانداران منطقه حفاظت شده گنو، گرچه از گونه هاى استثنایى محسوب نمى شوند، اما از تنوع قابل توجهى برخوردارند. قوچ، میش، کفتار، گرگ، روباه و شغال از جمله گونه هاى جانورى منطقه به شمار مى روند که کم و بیش دیده مى شوند. نکته بسیار جالب و گفتنى درباره چشمه هاى آب گرم گنو این است که این چشمه ها به علت دارا بودن مقادیر فراوان کلروسدیم موجب ازدیاد ترشحات بزاق، اسید معده و تشدید حرکات معده و اثر ملین مى شوند و حمام در آب هاى کلردار منطقه موجب اتساع عروق و گوگرد موجود در آب آن سبب درمان بیمارى هاى مجارى تنفسى، جلدى و رماتیسمى مى شود.
