منطقه شکار ممنوع الموت غربی

نام انگلیسی:  Western Alamout hunting prohibited region     نام فارسی :  منطقه شکار ممنوع الموت غربی

منطقه الموت غربی یکی از بخش‌های شهرستان قزوین در استان قزوین است. منطقه اَلَموت خود متشکل از دو قسمت رودبار الموت غربی و رودبار الموت شرقی در رشته‌کوه‌های البرز، واقع در شمال شرقی یکی از بخش‌های شهرستان قزوین در استان قزوین، جنوب مازندران و گیلان، باختر طالقان و خاور رودبار زیتون قرار دارد. این منطقه چنانچه حمدالله مستوفی در نزههالقلوب نوشته تا قرن هفتم هجری با عنوان رودبار معرفی می‌شد تا این که با آمدن حسن صباح به آن جا و رواج فرقه اسماعیلیه و فعالیت خداوندان الموت، نوشته شد رودبارالموت و خوانده شد الموت.

منطقه بزرگ الموت در تقسیمات جغرافیایی کشوری اخیر ایران به دو منطقه الموت شرقی و الموت غربی تقسیم شده‌است. رودبارالموت شامل دو بخش می‌شود که عبارت‌اند از: الموت غربی به مرکزیت رازمیان،الموت شرقی به مرکزیت معلم‌کلایه. رودبار الموت غربی نیز از شمال به مرز استانهای مازندران و گیلان از شرق به الموت شرقی و از جنوب به شهر قزوین محدود می شود.

از نظر زمین شناسی سرزمین الموت مربوط به دوران سوم و چهارم زمین شناسی است. خاک آن رنگین کمانی از طیف خاک های رنگی قرمز، خاکستری و سبز با رگه ها و لایه های گچی آهکی دولومیتی، گرانیت و گدازه های آتشفشانی، منابع فلزی، کانی، خاکی، شن، سنگ و نمک در لایه های بافت روسوبی – پودنگ (کنگلومرایی) می باشد که بخشی از آن بهره برداری شده است. دره الموت سرزمین بن بست کوهستانی پیاله شکل بسته ای است که دهانه آن به دشت حاصلخیز قزوین گشوده می شود و در دامنه البرز مرکزی جای دارد.

این دره بسان پل و گذرگاهی بین سرزمین «ورا البرز» و دشت های «پای کوه البرز» است، و با شبکه راه های متعدد هزار پیچ کوهستانی و محلی به شمال دسترسی دارد، و سرنوشت آن در طول تاریخ از یک سو با دشت قزوین و از سوی دیگر با مازندران . گیلان (طبرستان و دیلمان) پیوند داشته است. بلندی ها و کوه های سر به فلک کشیده البرز در دو سوی دره الموت، این سرزمین را « قلعه پادگان» و پناهگاهی تسخیرناپذیر ساخته است. اقلیم آن آمیزه ای از کوهستان های حاشیه دریای کاسپین و نواحی کوهستانی حاشیه جنوبی رشته کوه البرز مرکزی است که دارای آب و هوایی معتدل و سرد در بخش های پست و در کوهپایه ها و کوهستان سرد است.

حیات وحش

با توجه به شرایط اقلیمی و زیستگاهی آن یکی از بهترین زیستگاه های پلنگ در کشور به شمار می رود؛ این گونه پلنگ در مناطق کوهستانی و شکار و تیراندازی ممنوع الموت شرقی و غربی و طارم سفلی زیست می کند. از سایر حیات وحش منطقه میتوان به  شغال، گرگ، روباه، خرگوش، بز کوهی، گراز، خرس، کبک، کل و بز ، عقاب ، هما، کبک، تیهو و کبوتر چاهی و… است.
 

پوشش گیاهی

پوشش درختان در منطقه درختان ارس، تنگس، زرشک، پلاخور، پسته وحشی (بنه) گردو، بلوط، زالزالک، سیاهتلو، بادام کوهی، اسور، یمیشان و اشکه. به غیر از موارد ذکر شده گیاهانی با مصارف دارویی و صنعتی نیز در منطقه وجود دارد که به شرح زیر است: گراس‌های یک ساله و چند ساله گون، گل گندم، مرغه، اسپند، ورک، تلخه بیان، شیرین بیان، خارشتر، انواع شکر تیغال، کنگر، کاسنی، شاه تره، درمنه، انواع آستر، گالوس (گون‌ها)، اکروپیروف‌ها، پوآکاکوتی، آویشن، گل گاوزبان، آرتمیز، گیاه شور، گز، جارو قزوینی، چمن، جغجغه، کلاه میر حسین، یونجه یک ساله، ریش بزی و علف باغی.