از مناسب ترین، بادوام ترین و قدیمی ترین کف پوشهای استان که با نوع زندگی مردم و طبیعت یزد تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخی و معماری مردم بر تار و پود آن نقش بسته زیلو است و با توجه به اینکه زیلو در نقش و بافت شباهت زیادی به حصیر دارد در واقع شکل تکامل یافته حصیر بافی است و بافندگان آن از این صنعت الهام گرفته اند.
مرکز زیلو بافی استان، شهر میبد است که قدمت این صنعت در این شهر به دوره پیش از اسلام می رسد و قدیمی ترین زیلو با قرنها سابقه بافت، هم اکنون در مسجد جامع میبد است.
نفیس ترین زیلوی میبد، متعلق به قرن 12 هـ . ق است که بر روی آن 24 سجاده طراحی شده است و در حاشیه آن نام واقف و تاریخ 1188 هـ . ق نقش زده شده است. از دیگر زیلوهای قدیمی و بی نظیر بافت میبد می توان به زیلوی مسجد جامع هفتادر در عقدا، مربوط به قرن 11 هـ . ق و زیلوی آویخته در مسجد امیرچقماق مربوط به قرن 13 هـ . ق و زیلوهای قدیمی مسجد رکن آباد میبد اشاره کرد.
گفتنی است : زیلو بافته ای است از نخ پنبه ای با طرح ها و نقش های شایان توجه و رنگ های آبی، سفید و گاهی قرمز، نارنجی و سبز که نقش های آن به نام های پرت توده، زلفک، رکنه دونی (رکن الدین)، هشت پر کوچک، هشت پر بزرگ، بند رومی و کلید مشهورند و هم اکنون مرغوب ترین نوع زیلو "نفتال" نام دارد.
لازم به ذکر است در گذشته زیلوها غالباً با سفارش قبلی بازرگانان و اشخاص بافته می شده و یکی از اقلام مهم تجارت استان بوده است ولی در حال حاضر زیلو بیشتر به منظور استفاده در تکایا و مساجد تولید می شود ، ولی با این وجود هنوز هم آهنگ کوبیدن شانه زیلو بافی از بعضی از خانه های میبد به گوش می رسد.
